Nu minister van Transport Elaine Chao (ook echtgenote van Moscow Mitch) ‘principieel’ ontslag neemt vanwege Trumps operette greep, is het goed te memoreren dat mevrouw Chao naast Trump stond toen hij in de zomer van 2017 over de terroristen in Charlottesville zei dat hij best wel goede mensen zag. Geen enkele minister heeft tijdens de regering Trump ontslag genomen om principiële redenen. Ze hebben hem al die tijd met raad en daad gesteund. (Ik vermoed dat mevrouw Chao mede gemotiveerd is omdat haar echtgenoot, 78 jaar oud, door zijn beveiligers onder zijn armen naar de veilige ruimte moest worden gesleept – dat gaat het bejaarde echtpaar niet in de koude kleren zitten.)

Als nu Betsy de Vos, de minister van vernietiging van openbaar onderwijs en familielid van de moordenaars in Irak die twee weken geleden gratie kregen, ontslag neemt. Als oud minister van Justitie Barr, de man die anderhalf jaar lang de rechtsstaat ondermijnde namens Trump, als die mensen nu terugtreden, walgend van wat vier jaar Trump heeft opgeleverd, dan is het goed vast te stellen wie verantwoordelijk was voor Trumps optreden.

Zijn kabinet kan zich niet aan de afrekening onttrekken door nu afstand te nemen.

De Republikeinse Partij als geheel is het eerste aanspreekpunt. Van de weigering om Obama’s voordracht voor het Supreme Court te horen, tot het niet aanvaarden van de verkiezingsuitslag toen het ertoe deed, namelijk in de week erna, was de partij was in de handjes van caudillo Trump. Alleen Mitt Romney onderscheidde zich door voor zijn impeachment te stemmen maar ook hij bleef te lang stil.

Binnen die zielloze, gevaarlijke partij, zijn er individuen die extra verantwoordelijkheid dragen. Mitch McConnell natuurlijk, de man die meer dan wie dan ook Trump mogelijk maakte, hielp en uit de wind hield, alles met het doel om zijn macht te vergroten en zijn eigen agenda uit te voeren.

Een goede tweede is de pathetische Lyndsey Graham, die zijn ziel aan de duivel verkocht, en er niets voor terugkreeg. Er is Kevin McCarthy, de minderheidsleider in het Huis, een van de vervelendste en gevaarlijkste politici in het Congres. In een buitencategorie, en nu ook heerlijk gefileerd door de serieuze media, staan roekeloze opportunisten als Ted Cruz en Josh Hawley, die willens en wetens de verkiezingsfraude retoriek steunden en gebruikten voor eigen doeleinden. Josh Hawley gaat er nog spijt van krijgen dat hij met gebalde vuist langs de terroristen liep.

Er is een roedel aan andere senatoren, Ron Johnson van Wisconsin bijvoorbeeld, die door belachelijke onderzoeken naar Hunter Biden, Robert Mueller en anderen, hun plicht verzaakten.

Er waren de stafleden van Trump, mensen die op eigen titel hun karretje aan de psycho koppelden. De perschefs die geen vragen beantwoordden, de juristen, de chef staf Meadows, een van de mensen die Trump de afgelopen maanden opjuinde, maar ook de onscrupuleuze Mick Mulvaney. Er waren de ‘volwassenen’ in de kamer die Trump in toom zouden houden – geen van hen nam ontslag uit principe. Stephen Miller, de kwade genius rondom Trump, vier jaar lang.

Het addergebroed, de kinderen en de schoonzoon die niet alleen incompetent maar ook principeloos was. Met zijn laatste Samson act, het neerhalen van het hele bouwwerk, heeft hij ook hun vooruitzichten om te profiteren van zijn corrupte regering verminderd.

Kortom, bij de afrekening die nu volgt kunnen we de lui die opeens principes hebben gevonden gevoeglijk afschrijven. Te hopen valt dát er afgerekend wordt en niet net wordt gedaan, zoals hielenlikker Mike Pence deed, we gewoon verder kunnen.

Er zal nog veel gezegd worden over de reacties van het politieke apparaat en de Trump media op een blanke terroristische onderneming – voorlopig komen ze niet verder dan best wel een paar goede mensen te zien en het zelfverstopte paasei van anti-fa’s te vinden. De Trump media kunnen alleen worden gepareerd met principiële mensen die Amerika vertegenwoordigen. Joe Biden was deze week te breedsprakig maar had wel de juiste toon.

Maar het is te vroeg om de scherven op te ruimen en verder te gaan. Er moeten koppen rollen.

Tja, en dan Mark Zuckerberg die ineens het licht ziet. Waar was hij de afgelopen vier jaar? En die Twitter lui? Een ban voor 12 uur nádat de schade was aangericht? Over Murdoch hoeven we het niet te hebben, die is tenminste open over zijn politieke voorkeur en de inkleuring van zijn media (Fox, Wall Street Journal, New York Post en zo nog wat partijdige tenten).

En kunnen we meteen ook die parmantige, arrogante Trumpiaanse ambassadeur dumpen? Die man die veel te vaak door onbegrijpelijk meegaande media wordt gevraagd om commentaar. Het is geen commentaar, het is officiële prietpraat. Weg met Hoekstra die nog steeds net doet alsof er niets aan de hand is.