De psycho ging vorige week compleet door het lint. Dacht hij iedereen te hebben verrast door niet zichzelf te zijn tijdens de toespraak voor het Congres, is alle goede nieuws daarover (zucht van oplichting bij de Republikeinen) ongedaan gemaakt door Sessions.

Lees het verhaal in de Washington Post over een man die opgewonden raakt van persoonlijke dingen en dan alle kanten op waaiert, inclusief de stupide afluisterbeschuldiging aan Obama’s adres. Dan moeten schoon zoon en Ivanka mee naar Florida om zijn handje vast te houden en hem te kalmeren. En dan nog wordt de psycho om zes uur wakker en begint tweets uit te sturen over wat hem die nacht heeft wakkergehouden. 

De beschuldiging aan Obama’s adres is stupide en, misschien is het nu eindelijk zover, lijkt toch echt een geval dat zelfs Trump te ver kan gaan. Al was het maar omdat er slecht twee uitkomsten zijn: of Trump heeft nonsens verkocht, laat zich door de Breitbart crowd in het Witte Huis bedriegen, of de rechter vond dat er voldoende reden was om af te luisteren.

De oproep om een diepgaand onderzoek door het Congres kan alleen maar de roep om een onafhankelijke aanklager ondersteunen. What was he thinking? 

Met andere woorden, de afloop voor de psycho kan niet goed zijn.

We hebben eerder presidenten gehad die persoonlijke aandacht nodig hadden, wier temperament vulkanisch was, van wie mensen dachten dat ze gevaarlijk konden worden in hun waanzin. Heel veel presidenten zelfs. 

Kennedy was natuurlijk een leugenaar over zijn gezondheid en een pathologische schuinsmarcheerder. Johnson en Nixon hadden altijd last van hun demonen. Clinton schijnt ook onbeheerst kwaad te kunnen worden en had ook last van gebrek aan discipline. Kleine Bush was een evenwichtig type, maar dat had ook met gebrek aan diepgang te maken.

We zitten nu weer in de fase dat we denken: wat zal deze idioot deze week weer eens gaan doen? Leuk als het niet zo gevaarlijk was. De relevante tekst is het 25se Amendement op de Grondwet.