Interessant artikel in Politico. Nu blijkt dat een verwijzing naar artikel 5 van het NAVO verdrag wel degelijk in de toespraak stond die Trump moest houden, zoals die was goedgekeurd door McMasters, de nationale veiligheidsadviseur, een van de veronderstelde ‘volwassenen’ in het Witte Huis die de psycho van al te gekken strapatsen zou weerhouden.

Waarom stond het er dan toch niet in toen Trump zijn verhaal voorlas? Of de president zelf heeft het geschrapt toen hij de speech nog eens doorlas. Die optie is onwaarschijnlijk al was het maar omdat de man niet meer dan honderdveertig woorden kan verteren. Of zouden zijn adviseurs Steve Bannon of Steve Miller zich bezondigd hebben aan enig knipwerk? Politico weet het antwoord niet, wel dat het er eerst wel in stond.

Wat hier gebeurde is de zoveelste ondermijning van de geloofwaardigheid van McMasters (en indirect ook van Mattis en Tillerson), die opnieuw door zijn baas in zijn hemd werd gezet. Mattis, die nu rondreist in Zuidoost Azië en Australië leek vandaag te suggereren dat hij er echt alleen maar zit om de tent zo goed mogelijk te bewaken terwijl Trump er een puinzooi van maakt.

Overigens maakt het helemaal niets uit wat Trump zegt of niet zegt. Wie in dit stadium nog op zijn woord vertrouwt gelooft vast ook in Sinterklaas of werkt in het Witte Huis en vraagt zich af hoe hij daar zonder te veel schade weg kan komen.

Gegeven de doorslaggevende invloed van Bannon op Trumps afwijzing van Parijs, lijkt het ook een soort van comeback te suggereren van de man die Trumps slechtste instincten graag opspeelt. Ik denk nog steeds dat Bannon het einde van de zomer niet haalt, en dat ook Kushner en McMaster op de wip zitten.