Sta me toe even mijn frustratie te uiten. Mijn boek Geschiedenis van de Verenigde Staten kwam uit in de laatste week van september. Het loopt goed, maar om echt onder de aandacht van mogelijke lezers te komen moet je besproken worden. Het is voor bijna alle schrijvers te hoog gegrepen om binnen te dringen in het wij-promoten-elkaar complot van Pauw en DWDD, maar ik had toch mogen hopen dat de serieuze dagbladen, NRC en VK voorop, mijn boek zouden bespreken.

Niets, noppes. Ik weet niet waarom ik deze keer optimistisch was over mogelijke besprekingen. Mijn laatste drie boeken zijn door de NRC helemaal niet besproken, ook al nam een uitgever de moeite en het risico om een Nederlandstalige biografie van Lincoln uit te geven. Mijn Founding Fathers, idem, is wel in de VK besproken maar verder nergens.

Voor het eerst sinds de jaren tachtig verschijnt een geschiedenis van de VS, niet onbelangrijk in de tijd van Trump, een uitgever noemt de moeite en het risico om zo’n zwaar project op te zetten, en de reacties zijn mager. OVT gaf niet thuis, hoewel ze me vorige keer hadden uitgenodigd om over het nieuwe boek te komen praten (dat doen ze vaak, toen ik een biografie van Ruijs de Beerenbrouck publiceerde, zou ik ook welkom zijn – bleek niet meer operational toen het erop aankwam). Het Oog op Morgen is de enige die er op de radio aandacht aan besteedde. Ik weet wel dat de bazen van Radio 1 hebben verordonneerd dat je meer 1 keer over een boek mag praten (wat overigens niet geldt voor bekende Nederlanders), maar toch.

Sorry als ik u ermee lastig val. De boekenbusiness is lastig. Hoe kun je van uitgevers verwachten dat ze nog de moeite nemen voor interessante projecten als de kranten niet eens bespreken? Ik moet het hebben van mond tot mond. Het gebeurt maar het zou zoveel plezieriger zijn als de kranten een serieuze, kritische bespreking gaven.