Vreemd stukje in de Volkskrant on line vandaag.

Correspondent Michael Persson vindt het nodig om in zijn stukje over de March for Our Lives een alinea te wijden aan de vermeende afwezigheid van zwarten en hispanics onder de demonstranten.

Onder de belangrijkste sprekers waren zwarten en hispanics (Emma Gonzalez – al spreekt ze niet, zoals Pearson schijnbaar verwacht, Spaans).

Zelfs een oppervlakkige scan van de foto’s van de mars in Washington laat zien dat er plenty zwarten aanwezig waren. Ik heb een minder goed oog voor Hispanics dan Persson blijkbaar heeft – die pik ik er zo niet uit. Maar misschien had hij bij de mars in Los Angeles meer Spaans kunnen horen.

Sowieso een raar verhaal van Persson. Hij besteedt drie van de negen alinea’s aan het kanttekeningen zetten bij de demonstraties (het waren ouders, pussy hats, anti oorlogdemonstranten). Het is ‘vooral een witte betoging’ meent hij.

Nog los van de vraag wat dat, als het zo was, er toe doet (verplicht nummertje identiteit?), mag je van een verslaggever wel wat meer verwachten in het verwoorden van de sentimenten, de sfeer en de teneur van de demonstraties. De zes minuut twintig stilte van Emma Gonzalez noemt hij niet eens.