Een columnist van de Financial Times merkte op dat de Trump persconferentie na afloop van de Kim top interessante kanten had. Dat wil zeggen, Trump lulde er lekker op los, maar, zag ze, hij was vol zelfvertrouwen en straalde iets uit dat zijn kiezers ongetwijfeld herkennen. Dit is geen man die ergens aan twijfelt, die wakker ligt van serieuze zaken (vast wel van kleine dingen die zijn superego aangaan), iemand die ook in een achtbaan persconferentie de media wist te bespelen. Hij ging zover als te erkennen dat hij het best fout kon hebben, maar dat hij dan wel iets zou bedenken om er onderuit te komen. Een fascinerende erkenning van zijn modus operandi en een die door zijn aanhang en door de Republikeinen met bewondering zal worden ontvangen.

Het was nou niet direct een John F. Kennedy vertoning, waar de jonge president met superieur gemak en superieure kennis de media en zijn gehoor imponeerde. Maar het was wel een vertoning die Trump versterkte, ik ben dat eens met de columniste. Het is dan ook zaak om de kracht van deze man, namelijk dit zelfverzekerd bullshitten, niet te onderschatten.