In een opwelling – van wat blijft een raadsel – heeft de psycho alle Amerikaanse soldaten uit Syrië teruggetrokken. Het zijn er maar 2000, maar hij wil ze naar huis halen. De reden: ISIS zou verslagen zijn. Het Pentagon is het niet eens met die vaststelling en evenmin met het terugtrekken van de troepen.
Het kerstcadeautje aan zijn goede vriend Poetin en diens bulldog Assad, en aan Iran, volgens neoconservatieve oorloghitser Bolton de oorzaak van alle kwaad in het Midden Oosten, wordt door het Witte Huis verdedigd als verstandig beleid. Nou ja, Sarah Huckabee Sanders heeft een verhaal waarin dat zo kan klinken. Slechts drie maanden geleden vond Bolton dat er meer soldaten naar Syrië moesten om Iran dwars te zitten.
Algemeen, en ik bedoel algemeen, zo ongeveer in heel Washington, wordt Trumps beslissing bekritiseerd – zowel door Republikeinse Trump fans als door voormalig medewerkers van Obama. Syrië was de grote smet op het blazoen van Obama, dice zijn opvolger. Een rode lijn trekken en dan niet handelen was het ergste wat je kon doen. Trump laat hem zien wat je wel moet doen: een bommetje gooien als Assad chemische wapens gebruikt (één keer om precies te zijn terwijl Assad ze herhaaldelijk uit de kast haalde) en nu je handen aftrekken van Syrië.
Het valt te betogen (en ik heb dat gedaan) dat Amerikaanse interventie in Syrië onverstandig was. Maar de min of meer hands off hulp aan Koerden en andere opstandelingen heeft ISIS behoorlijk teruggedrongen. Maar ISIS is niet verslagen zoals de psycho nu aanvoert. En de Koerden, op de huid gezeten door de Pascha in Turkije, voelen zich voor de zoveelste keer belazerd door het Westen (de heilig verklaarde George H.W. Bush liet hen in 1991 in de steek). Erdogan heeft nu een vrije hand om de Koerden aan te vallen en het vuile werk voor Assad op te knappen (allianties in het Midden Oosten zijn altijd spannende legpuzzels die ieder moment overhoop gegooid kunnen worden).
Trump was altijd kritisch over het halsoverkop verlaten van Irak door Obama en heeft daar nu 5000 troepen. In Afghanistan, de oorlog die nu zijn vijftiende jaar ingaat zonder enig zicht op een relevant einde, lopen minstens 15.000 man rond. Obama had die oorlog al moeten beëindigen (hij valt niet te winnen en je moet je afvragen waarom het westen er überhaupt nog aanwezig is), Trump wilde dat doen maar liet zich door zijn militairen overhalen om extra troepen te sturen.
Zou dit een opstapje zijn om ook in Afghanistan te verdwijnen? Misschien niet, Trumps vriend Poetin heeft daar immers geen belangen, behalve de VS zo lang mogelijk vast houden in drijfzand. Het vertrek uit Syrië is vooral interessant omdat het een voorbode lijkt van wat Trump gaat doen in de tweede helft van zijn presidentschap: zijn gut volgen. Nou kun je zeggen dat hij dat altijd al heeft gedaan, maar hij werd min of meer in toom gehouden door die paar lui die met hem wilden samenwerken. Van hen is niemand meer over (minister van Defensie Mattis gaat binnenkort verdwijnen) en nu kan Trump dus gewoon doen waar hij om vijf uur ’s ochtends met zijn kleine vingers aan de tweet voor voelt.