Trumps verkiezingscampagne is onderweg. Op drie onderwerpen positioneert hij zich bepaald niet slecht, vanuit zijn perspectief.
Immigratie en immigranten wordt een onderwerp, zoveel is duidelijk. Er is een soort van crisis aan de grens, veroorzaakt door Trump zelf, maar dat betekent nog niet dat hij er niet van kan profiteren. Zijn nieuwe immigratieplan, opgesteld door Kushner maar in werkelijkheid door Stephen Miller, de kwade genius achter het grensbeleid, is nogal zwak. Het doet niets aan de 11 miljoen mensen die al in Amerika wonen en de 1, 8 miljoen Dreamers, kinderen die vanaf hun vroege jeugd in Amerika hebben gewoond. Het gaat vooral, zoals Miller het wil, over de grens.
Toelating op basis van punten zal best een mooie toekomst hebben – veel landen doen het zo. Maar zoals alle editorials opmerkten, de details ontbreken. Toen Kushner erover moest babbelen bij het Congres bleek hij van toeten nog blazen te weten. Miller moest hem influisteren. Democraten moeten minstens met een goed alternatief komen dat de Dreamers meeneemt en een plan voor de 11 miljoen. Zal nog niet meevallen.
Tweede onderwerp, China, kan ook niet stuk. De meeste Amerikanen vinden dat China aangepakt moet worden. Trumps achterliggende strategie (of, ook hier, die van Navarro, zijn assistent) is om Xi het leven moeilijk te maken. Het beleid van importheffingen is een vrij bot middel en dat kon zich wel eens tegen Trump keren. Maar zolang de economie blijft groeien kan hij het onderwerp wel uitbuiten.
Derde onderwerp is buitenlands beleid. De man heeft geen normen en hoeft die dus ook niet te verdedigen. Zo kan hij Nethanyahu steunen en het moordenaarsregime in Saoedi Arabië en een roedel dictators elders. Maar Trump heeft geen interesse in een oorlog in het Midden Oosten. Door John Bolton te laten stoken kan hij dat aspect van zijn beleid benadrukken (geen oorlog) en tegelijkertijd de economische oorlog tegen Iran opvoeren en dan lijkt het net gematigd beleid. Er valt hier weinig te verliezen voor Trump, weinig te winnen voor Iran – alleen als er foutjes gemaakt worden, als Iran uitlokt en Trump niet anders kan, gaat het mis. Dat kan Iran ook door de moordenaars of Israël uit te lokken. Laten ze zeggen dat de uitmergeling van Iran goed op koerst ligt, maar de risico’s enorm zijn.
Binnenlands heeft Trump minder om straks te gebruiken. De infrastructuur ligt er slecht bij, als altijd. De begrotingstekorten zijn enorm, bedrijfs- en studentenschulden torenhoog, maar zolang de economie groeit kan dat allemaal genegeerd worden. Republikeinen om de oren slaan met tekorten is nutteloos – ze maken ze als ze regeren en klagen erover als ze niet regeren. Nu dus niet erg belangrijk.
Een groot probleem voor de Republikeinen zijn de evangelische anti-abortus zeloten. Vrouwen zijn voor de porno president sowieso moeilijk te winnen en het wordt er zo niet beter op.
Alles bijeen begint Trump goed op zijn eigen koers te liggen maar ik zie geen middelen om boven de 43 a 45 procent te komen waar hij altijd al op zat. Met een hoge Democratische opkomst zou hij geen kans moeten hebben. Maar je weet het maar nooit – de Democraten kunnen wel eens iemand nomineren die een Hillary doet, namelijk de verwachtingen beschamen.