Na de aanslag, de ‘eenheid’ uitstralende Republikeinse conventie waar God verantwoordelijk wordt gehouden voor het redden van Donald Trump (die wrede God had geen medelijden met de brave brandweerman op de tribune) en na ‘de foto’ hebben zelfs de laatste optimisten in mijn kring de handdoek in de ring geworpen. Ze denken dat Trump in november gaat winnen, volgens foto-enthousiasten zelfs met een landslide.

Ik moet het nog zien gebeuren, beste mensen. Geen paniek voordat het echt nodig is. Ik verwacht (ik moet eerlijk zeggen: hoop) nog steeds dat Biden met zijn rollator de ravijn in wordt geduwd, liefst zo snel mogelijk. De pogingen van de DNC (de nationale partijleiding) om snel de gedelegeerden te laten stemmen, nog voor de conventie, zal hopelijk voldoende irriteren om nu snel tot actie te komen en Kamala Harris tot kandidaat te verheffen met Andy Beshear, gouverneur van Kentucky, als running mate.

Vergeet niet dat Hillary Clinton, die andere bejaarde die maar niet weg wilde gaan, verloor omdat jonge, zwarte kiezers het lieten afweten. Die komen voor Kamala heus wel opdagen. Haar kandidatuur (of wie dan ook anders dan Biden) zal de Democratische conventie energie geven.

Ik denk dat de steun voor Trump grotelijks overdreven wordt. Hij is geen ‘held’ omdat hij zijn vuist omhoog stak. Hij is niet beter of slechter geworden door de aanslag, al liepen alle Republikeinen nu keurig in de pas. Zelfs De Santis en Haley slijmden hun weg op het Republikeinse podium. Maar de aanslag voegt niets toe voor Trump. De gelovigen stemden toch al op hem, de mensen die hem een gevaarlijke psychopaat vinden doen dat nog steeds niet. Zouden de mensen in het midden die een open mind houden en, zie de opiniepeilingen, sceptisch zijn over Trump, nu ineens zijn overgehaald? Ik geloof er niets van.

De campagne is pas net begonnen. De Democraten zullen nog steeds de gevaren van Trump in stelling brengen. Er is niets opjuinend aan het verwijzen naar 6 januari, naar Trumps racisme, naar zijn opruiende woorden en dreigingen om iedereen die hem niet aanstaat in het gevang te gooien als hij wordt gekozen. Het is nodig het 2025 plan van de superconservatieve Heritage Foundation tegen te houden en het is gevaarlijk als Trumps omgeving nog meer rechters in het Hooggerechtshof mag benoemen. Er is dus geen enkele reden om de scherpe toon af te zwakken. Donald Trump is een gevaar voor de Amerikaanse democratie. Ook zijn partij die massaal Trumps verkiezingsleugens accepteert is een gevaar. Het IMF liet vandaag weten dat de Amerikaanse schuldenlast ondraagbaar hoog is geworden (vergelijkbaar met Engeland en Frankrijk).

Of het nu Biden of Harris is, dat zal benadrukt moeten worden. Het zou echter helpen als we ook een positieve boodschap te horen krijgen. Wat gaat Biden na zijn succesvolle eerste termijn de komende vier jaar doen, afgezien van proberen in leven te blijven? Beter nog, als Kamala Harris de kandidaat is, kan ze claimen die succesvolle erfenis te beheren en te zullen uitbouwen. Als Biden een erfenis wil nalaten die iets anders is dan het verkwanselen van het land aan Trump, dan moet hij dat via Harris doen.

Ik verwacht dat Trumps slechtste instincten weer snel boven komen drijven. Hij gaat weer als vanouds vrij associërend, zoals hij ook afgelopen zondag deed, naar verkiezingsbijeenkomsten. Zijn onderknuppels zullen weer domme dingen zeggen. Zijn vicepresidentskandidaat, J.D. Vance, is interessant omdat hij een nieuwe Republikeinse Partij vertegenwoordigt, die hengelt naar blanke arbeiders, die isolationisme en importheffingen wil. Of Vance kiezers meebrengt of wegjaagt, is een open vraag. Ik denk niet dat hij veel toevoegt. MAGA-gelovigen zijn ook Vance-gelovigen. Ongelovigen zullen zich niet laten bekeren door deze multi-opportunistische bekeerling (hij is een recente katholiek).

Biden was het probleem en is het probleem. De oude man omringt zich, zo schijnt het, met lui die zijn slechtste instincten (ijdelheid, koppigheid en het idee dat hij uniek en onmisbaar is) versterken. Wat moet je denken van een presidentskandidaat die zich laat adviseren door Hunter Biden, for god’s sake? Een zware verantwoordelijkheid rust op Chuck Schumer, Nancy Pelosi en  Barack Obama om Biden zachtjes maar met ferme hand het mes in de rug te steken. Ze zijn allemaal al aan het einde van hun eigen politieke carrière, ze kunnen handelen naar hun geweten. 

Die foto? De vergelijking met Iwo Jima? Ik zou zeggen dat het een belediging is voor de veteranen. Dat er op Trump is geschoten maakt hem niet beter of slechter. De foto kan net goed tegen hem werken als voor hem. 

Campagnes zijn rare beesten. Ze kunnen alle kanten op. Ik herinner me nog dat ik enthousiast en optimistisch terugkwam van de Democratische conventie in 1988, waar Michael Dukakis de kandidaat werd. Dukakis lag na die conventie behoorlijk voor op oude Bush. Die gebruikte zijn eigen Republikeinse conventie om belastingleugens te verkondigen en hield daarna een laffe, racistische campagne in stand (Willy Horton). Dukakis’ voorsprong slonk als sneeuw voor de zon, ook door slechte debatten. 

Het is nog niet gelopen, zelfs niet als Biden onverhoopt de kandidaat blijft. Ook in dat geval zal Kamala Harris de zegspersoon worden, al was het maar omdat Biden niet vaak zal kunnen opdraven. Maar beter zou het zijn als Harris dat direct was, op eigen kracht. Ze is sterker dan Biden en de Democraten moeten het risico nemen met haar. 

Als iets de Democraten wakkerschudt dan is het de heldenverering die deze week plaats heeft.

We zitten in de donkerste dagen van deze campagne, maar er is hoop. Er gloort licht aan de horizon.