Trump kraaide victorie. McConnell prees hem als een grote leider.

Ik weet niet zeker hoe we het moeten kwalificeren: de GOP is de partij van Trump geworden, of Trump is opgeslokt door de GOP. Eerlijk gezegd denk ik het laatste. Wat een historisch veranderend presidentschap had kunnen worden, is nu de voltooiing geworden van de macht die de Republikeinen sinds 1981 uitoefenen. Het is de GOP agenda die wordt uitgevoerd, niet de agenda van een populist.

Of het er toe doet, weet ik niet. Want duidelijk is dat GOP en Trump gezamenlijk de verkiezingen van 2018 ingaan. Hun lot is nu onlosmakelijk verbonden.

Ik ben er niet helemaal gerust op dat ze daarmee niet zouden kunnen wegkomen. In elk geval moeten Democraten zich niet rijk rekenen. Het zijn tussentijdse verkiezingen waarbij de trouwe kiezers meer opkomen dan de rest. Als de evangelische doordouwers en de traditionele antioverheidsvleugel van de GOP actief is als altijd, dan ligt daar de opdracht voor de Democraten: een hoge opkomst zien te bewerkstelligen.

Ik ben bang dat Warren en Sanders een te linkse koers zetten – in elk geval qua uitstraling. Linksig is geen probleem, maar het moet gecombineerd worden met een perspectief dat realistisch is en het land verbindt. Want dat is de grootste schade die deze Republikeinse Partij toebrengt: hij jaagt het land uiteen. Als de Democraten geen verhaal hebben om daar wat aan te doen, dan verdienen ze niet te winnen.