Kleine Jeff is oud, gauw zenuwachtig en kan zich niet alles meer herinneren. Vooral als het gaat om belangrijke zaken, zoals een derde ontmoeting met de Russische ambassadeur. Hij had al eerder in zijn geheugen verdrongen dat hij als openbare aanklager in Alabama een racist was. Hij ontdook alle vragen over zijn conversaties met de psycho, zonder officieel executive privilege in te roepen. 

Ministers van Justitie zitten altijd in een ongemakkelijke positie. Ze zijn de hoogste rechtsdienaar van het land maar ook de juridische adviseur (beleidsmatig tenminste) van de president. Vandaar dat presidenten soms de onweerstaanbare neiging hebben om een bevriend type te benoemen. JFK gaf het slechte voorbeeld door Robert Kennedy op justitie te zetten. Nixons minister, John Mitchell, eindigde in het gevang, deel van Nixons criminele onderneming.

Reagan zette zijn vriend Ed Meese op justitie, kleine Bush deed het voor Alberto Gonzalez, die na twee jaar ontslag moest nemen. 

Sessions hoopte zijn carrière te eindigen als minister van Justitie, gerespecteerd als rechterhand van de president. Na vier maanden weet de brave man dat hij een enorme fout heeft gemaakt. Zijn reputatie ligt aan diggelen. Trump vindt hem een zwakke zeikerd. Maar we moeten Sessions ook niet onderschatten. In al zijn zwakte heeft hij het opsluitbeleid versterkt, de war on drugs nieuw leven ingeblazen en geen interesse getoond in de burgerrechten, noch waar die door racistische wetgevers in diverse staten in de kieswetten worden ondermijnd, noch waar politie agenten al te snel zwarten neerschieten.

Deze hoorzitting was minder fascinerend dan die van Comey. Jeff Sessions is een klein mannetje, met een klein brein. Hij blijft niet lang. 

Ondertussen probeert het Congres Obamacare kapot te maken, Dodd-Frank uit te kleden en wetgeving erdoor te jassen die geluidsdempers op wapens gemakkelijker maakt – een opdracht van de moord- en wapenlobby die ze braaf uitvoeren. De staf van het Witte Huis probeert Trump wat stroop om de mond te smeren door een belachelijke kabinetsbijeenkomst te organiseren en door de geruchten over ontslag voor Mueller te verspreiden – wat een effectieve manier bleek om bij de hoorzitting van zowel Rosenstein als Sessions veel tijd te verspillen die anders aan meer problematische zaken besteed zou worden.