De sympathieke oproep om het WK voetbal in Qatar te boycotten wegens schendingen van de mensenrechten heeft weinig kans op steun van de vingerzwaaiende Nederlander. Want u weet, sport en politiek hebben niets met elkaar te maken. The games must go on, riep die IOC baas in 1972 in München na de moord op Israelische atleten. En ze gingen door.

Het is ook een beetje laat, dat wel. Moskou en Qatar kregen dit speeltje in een corrupte deal, geleid door corrupte voetbalmiljonairs (niet de spelers maar de bazen). Toen was protest op zijn plaats geweest, het bleef comfortabel stil. De ene corrupte baas is door de andere vervangen maar de uitslag van de corrupte toekenningen bleef staan. De FBI heeft gesteld dat de toekenning door corruptie tot stand kwam.

Moskou ging natuurlijk gewoon door, never mind Krim, Oekraine of vergiftigingen. Qatar gaat ook gewoon door, reken er maar op, in de winter en in stadions die inderdaad geen enkel doel dienen. Er wordt niet gevoetbald in Qatar, er worden enkel mensenrechten geschonden, vooral bij de bouw van die stadions.

Maar die Nederlander, die houdt er niet van om sport en politiek te mengen. Vooral niet als we meedoen en nog goed zijn ook. Bram en Freek staken in 1978 hun nek uit met de campagne Bloed aan de paal om te voorkomen dat ‘we’ in het Argentinië van de generaals zouden spelen.

We gingen spelen en als we gewonnen hadden, hadden we even gemakkelijk de wereldbeker uit handen van generaal Videla ontvangen. De paal waaraan het bloed kleefde, voorkwam dat. Maar was Robbie Rensenbrinks inzet erin gegaan …. u weet het, politiek en sport hebben niets met elkaar te maken.

Het is onmogelijk de tonnen boter op de Nederlandse hoofden te beschrijven toen Maxima opdook, met haar foute vader. Ineens wist iedereen weer dat er gemarteld en gemoord was. Maar voetbal heeft daar niets mee te maken. Kom maar hier met die beker, hadden we gezegd.

En dus, sympathiek gebaar of niet, gaat Qatar gewoon door. Sport en politiek …..kras in de plaat.