Ik lees dat lokale partijen vaak aan de verkiezingen meedoen onder een andere naam dan PvdA. Ik weet niet of dat altijd het gevolg is van het disfunctioneren van die partij of andere redenen, maar het zou een teken aan de wand moeten zijn.

Nou ja, wie heeft nog tekenen aan de wand nodig? De onwelgevoeglijke strijd tussen Samsom en Asscher, de affaire Moorlag (die vanwege de persoonlijke beschadigingen ernstiger vond dan Barth) en de vleesgeworden bestuurder/plakker mevrouw Barth – het verlies in de verkiezingen. Er is iets grondig mis.

Helaas zal de nieuwe partijvoorzitter daar niet veel aan veranderen. Het was een totaal foute beslissing om Spekman niet meteen overboord te zetten na de verkiezingen. Nu zit er iemand zonder gezicht, met nu al twee zeperds op haar conto. Er is geen serieuze discussie over inhoudelijke zaken – althans niet een waar gewone leden bij betrokken zijn, er schijnt wel een clubje van hotemetoten te zijn die babbelt.

Meer en meer krijg ik het gevoel dat de PvdA niet te redden is. Het onderstreept wat ik schreef in mijn artikel voor S&D: de sociaal democratie moet de PvdA achter zich laten.