Jefferson Beauregard Sessions uit Alabama. Jefferson naar Jefferson Davis, de president van de Confederatie, Beauregard naar een van de gevierde zuidelijke generaals. Jeff was senator voor Alabama, de staat waar het lelijkste racisme van de twintigste eeuw zich in volle afzichtelijkheid ontrolde – nou ja, de rest van het Zuiden wist er ook wel weg mee. Alabama, de staat van superracist George Wallace – ‘segregation today, segregation forever’. Een staat om trots op te zijn, de staat van Sessions.

Kleine Jeff sprong als eerste op de Trump trein en werd beloond met een speeltuin voor een politicus die het Zuiden, het lelijke Zuiden, nooit achter zich had gelaten: het ministerie van Justitie. In processen waar de overheid, afdeling burgerrechten, aan de kant stond van degenen die protesteerden tegen de beperking van kiesrecht in Republikeinse staten, schaart het ministerie zich nu achter die staten. Het strafrecht wordt weer bijgesteld naar ouderwetse normen: sluit ze op, vooral als ze kleine drugscriminelen zijn (oh ja, die zijn toevallig ook zwart).

Kleine Jeff met zijn rode koontjes werd in mei door de psycho aan wie hij zijn baan dankt, behandelt als oud vuil. Hij werd uitgescholden door een Trump die meer dan normaal de weg kwijt was. De reden, de benoeming van Mueller tot speciale onderzoeker, die Jeff op zijn brood kreeg omdat hij na leugens over ontmoetingen met Russen zich van dat onderzoek had teruggetrokken.

Het moet worden gezegd: Sessions trok de enig mogelijk conclusie voor iemand die enig gevoel voor eigenwaarde heeft, hij diende zijn ontslag in. Er zijn nog wat andere lieden die dat ook hadden moeten doen, waaronder Gary Cohn, de joodse economische adviseur die zich ineens naast een pro-kkk president bevond. 

Jeff trad terug maar Trump bedacht zich. Niet omdat hij Jeff ineens had vergeven – hij bleef de hele zomer zeiken – maar omdat het nog meer schade zou opleveren voor zijn rampenregering. Helaas, kleine Jeff bleef niet bij zijn aftreden, vroeg niet om verontschuldigingen van de belediger-in-chief maar ging gewoon door met zijn kwade werken op Justitie. Begrijpelijk want zo’n kans om zuidelijke waarden toe te passen op de rechtsstaat zou hij nooit meer krijgen.

Nu is bekend geworden hoe deze episode zich heeft ontrold. Laten we zeggen: het valt moeilijk om medelijden en mededogen te hebben met Sessions. Hij verdient alles wat de psycho hem aandoet. Maar we moeten geen illusies hebben, net als andere ‘we dienen de goede zaak’ politici, heeft Sessions een agenda die hij vastbesloten wil uitvoeren. Zijn kwade zaak is groter dan het kwaad van Trump, meent hij.

Sessions verdient alles wat hem nog te wachten staat van de psycho en dan nog wat.