Het was natuurlijk een klassieke screw up, de Nederlandse vertoning in Afghanistan. Niet dat we de enige zijn, maar toch. Frankrijk en Engeland waren al twee maanden aan het evacueren. Is er geen overleg? Is er niet geluisterd? Of, waarschijnlijker want het blijft Nederland-vakantieland: waren we met vakantie? (Of, in een variant, was het weekend).

Wat me het meest opviel, meer dan de knieval van Kaag en de voorspelbare hoorzitting, was de totale afwezigheid van Rutte. De man irriteert me steeds meer. Je kunt hem dat geneuzel van de Telegraaf over de PvdA GL conksie niet verwijten, maar het is Rutte die traineert omdat hij geen zin heeft in een linkse vleugel in Rutte IV. Ik vertrouw hem nog steeds niet. Een minderheidkabinet met vuil-rechts als steunpilaar zou hem goed uitkomen.

Ik denk niet dat het zal gebeuren, in elk geval niet met D66 als partner, want doe zou hun (zoveelste) doodvonnis betekenen. Maar gewoon, weer met het CDA, zou me niets verbazen.

Een minderheidskabinet wordt soms aanbevolen omdat het dan het parlement meer macht zou geven. Dat is allemaal mooi en aardig maar het betekent simpelweg dat vies-rechts het kabinet in een chantage houdgreep zal hebben.

Rutte moet eens ophouden met zeuren. Een breed kabinet weerspiegelt heel goed wat Nederland wil (daar is de Telegraaf zo goed in , maar nu even niet: dit is wat Holland wenst). Er zijn veel minder breekpunten dan in 2011 mogelijk waren. Het enige probleem is en blijft Rutte zelf. Niet alleen omdat we van hem af willen (we = Nederland) maar omdat hij ook de formatie traineert. Tijd om de VVD eens onder druk te zetten in plaats van die kleine linkse splinters.

Wat een voorspelbare verslaggeving toen het samen opereren van beide partijen aan de orde kwam. Zelfs de vreselijke Spekman werd weer uit de mottenballen gehaald. Tijd om gewoon alle verhalen rondom de formatie over te slaan en alleen te kijken naar wat er uitkomt (of niet).