Er valt nog veel te zeggen over Ron DeSantis en zijn kansen op het presidentschap. Ik heb al eerder betoogd dat hij ongetest is op nationaal niveau, een houterig type is en niet ongeschonden uit het moddergevecht met Trump zal komen – nog los van DeSantis’ ridicule standpunten over het verbieden van boeken, abortus en andere zogenoemde social issues die niet alleen immoreel en intolerant zijn, maar landelijk ook slechts een beperkte aantrekkingskracht hebben.
Het is daarom interessant te zien hoe de hele opinie elite, althans het denkende deel daarvan, hem aanvalt over zijn Oekraïne standpunt. DeSantis verkondigde met veel bombarie tegen de opperleugenaar bij Fox, Tucker Carlson, dat hij Oekraïne niet rekent tot de belangen die de VS hoeft te behartigen. Een conflict over territorium, noemt de gouverneur het. De VS heeft er geen belang in, zorg maar dat er vrede komt, ook als de Russen een stuk Oekraïne inpikken.
Het is vooral interessant dat DeSantis daarmee dichter bij Trump staat dan bij de elite van de Republikeinse Partij die steeds meer spijt krijgt dat ze de psycho niet gedumpt hebben. Ook Trump vindt het niet nodig om zijn vriend Poetin lastig te vallen over de aanval op een onafhankelijk land.
Zelfs de Wall Street Journal roept DeSantis tot de orde. DeSantis vertegenwoordigt een mening die in de Republikeinse achterban aanwezig is – 40 % vindt dat de VS te veel steun geeft. Speaker-zonder-ruggegraat McCarthy, altijd met de vinger aan de pols van de Trumpies, heeft soortgelijke geluiden laten horen. De WSJ zou de Wall Street Journal niet zijn als ze niet tegelijkertijd Biden aanvielen. De president heeft Amerikaans ingrijpen verdedigd op basis van internationaal recht en democratie, ‘gepruttel’, volgens de krant, terwijl het enkel om Amerikaans belang zou moeten gaan. En inderdaad moet je voor internationale orde en democratie niet bij de Murdoch krant zijn.
Maar toch, ze noemen DeSantis’ standpunt ‘zijn eerste grote fout’. Net als in andere media orakelen opinieschrijvers weer over de verziendheid van Ronald Reagan die in de jaren tachtig de Sovjet Unie bij de naam noemde, evil empire om precies te zijn. Ze hangen nog steeds de mythe aan dat het Reagan was die de Sovjet Unie op de knieën kreeg door zijn dreigende taal en defensie-uitgaven. Ik kan met die mythe leven als het hen weerhoudt van kortzichtig nationalisme en isolationisme.
Het schijnt dat DeSantis onlangs een sessie had met William Imboden, die een boek publiceerde over de heilige Reagan en de Koude Oorlog. Wat ook zij van Imbodens analyses, het lijkt erop dat DeSantis moeite heeft te denken over internationale politiek. Niet verwonderlijk voor een gouverneur van Florida die enkel rabiate opinies over Cuba hoeft te hebben. Het onderstreept echter dat DeSantis nog lang niet klaar is voor het hoofdpodium.
De overgang van regionale kandidaten naar een landelijk strijdperk is altijd lastig voor gouverneurs. Over het geheel genomen zijn gouverneurs aantrekkelijk als kandidaten (tussen JFK en Obama werd geen enkele senator tot het hoogste ambt geroepen) omdat ze een staat hebben gerund en niet enkel een senaatskantoor. Het probleem is dat ze vaak door de mand vallen als ze gedachten moeten ontwikkelen over internationale politiek. DeSantis laat zich hier kennen, nog afgezien van de dommigheid om je door Tucker Carlson tot een dergelijke uitspraak te laten verleiden.
Het is geen uniek Republikeins probleem (de partij heeft met Pompeo en Nikki Haley wel internationaal ervaren kandidaten, zij het gelukkig kansloze). Ook Democratische alternatieven voor Joe Biden zullen problemen hebben met de grote wereld. Kamala Harris, goed gebriefd, waarschijnlijk minder dan Pete Buttiegieg (minister van Transport) of Gretchen Whitmer (gouverneur van Michigan). Ik hoop dat ze zich snel laten bijscholen.
Maar het soort van denken dat DeSantis vertegenwoordigt, is gevaarlijker. Het vindt zijn grond in traditioneel Amerikaanse isolationisme. Dat sluimert altijd onder de oppervlakte. Trump appeleerde er natuurlijk aan, het verraste me dat DeSantis ook die kant op drijft. Misschien is het een inschatting van wat politiek aanspreekt, misschien is de man gewoon onwetend en provinciaal. Maar in beide gevallen onderstreept het dat die kandidatuur van Ron DeSantis niet al bij voorbaat vastligt.