It’s the season of dying, nu Roky Erickson, voor liefhebbers van psychedelische muziek in de jaren zestig (13th Floor Elevators) en later talloze andere groepen en zijn eigen solo werk. Het was Austin op zijn best, jaren zestig zoals ze voor de ouderen onder ons onvergetelijk waren. Het was ook iemand die er zelf onderdoor ging, vergelijkbaar met Pink Floyd’s Syd Barret en Skip Spence.
De beleving van het voor het eerst horen van dit soort muziek is moeilijk over te brengen op latere generaties.
Dit artikel in de Guardian vertelt het beter dan ik het kan.
En nog beter spreekt de muziek: