Het lijkt erop dat de Republikeinen stug doorgaan op het pad van zelfdestructie, waarbij ik ze overigens alle succes wens.

Het gedrocht dat belastingwet heet, schijnt nu door de Huis-Senaats conferentie te zijn goedgekeurd, met als extraatje nog een extra belastingverlaging voor de hoogste inkomens – geen mitsen of maren, gewoon, recht voor zijn raap. Hoop dat sommige Republikeinse senatoren nog tot inkeer komen zou veronderstellen dat ze nadenken en een algemeen belang zouden onderkennen. Daarvoor is geen bewijs.

Verder spannen ze zich vooral in om de FBI te ondermijnen en het Rusland onderzoek van Mueller verdacht te maken. Ik vermoed dat dat aardig lukt bij de partijdige achterban maar dat ze een stevige constitutionele crisis afroepen als ze de psycho zouden steunen in het de nek omdraaien van het Mueller-onderzoek. Maar het geeft eens te meer aan dat deze Republikeinse Partij geen maat kent en meeglibbert op het pad naar autoritair bestuur waarop Trump aan het schuiven is.

Steve Bannon krijgt de schuld van het debacle in Alabama (zoals viel te verwachten zorgde de psycho dat hij altijd gelijk had: hij had altijd wel gezegd dat Moore geen kans had, daarom steunde hij Strange tot hij Strange niet meer steunde). Zijn uitgesproken campagnestatements in Florida, afgelopen maandag, laten zien dat het ene seksuele roofdier alle steun gaf aan het andere. Of het een afstraffing is voor Trump en Trumpisme, of enkel een afstraffing voor een ethisch gehandicapte kandidaat die zelfs voor een ethisch gehandicapte partij problematisch was, is niet eens belangrijk. Het gaat om het resultaat.

Persoonlijk hoop ik dat de psycho Bannon blijft steunen bij het kapot maken van gematigde kandidaten voor de Republikeinen en ook kritiek op McConnell en zijn plutocratische wrecking crew is welkom. Niets is mooier dan zelfdestructie door een uitzonderlijk destructief persoon, die geholpen wordt door een partij die al dertig jaar niets constructiefs heeft geproduceerd.