Door Esther Kadijk

 Niemand denkt aan Chicago als hij beurs hoort, en toch is de Chicago Board of Trade als plek waar waardepapieren worden verhandeld, veel interessanter dan de Stock Exchange van Wall Street. Een bezoek aan Chicago is niet af als u niet even gaat kijken waar contracten op varkensmagen, sojabonen, graan en andere typische producten van het Midden Westen van eigenaar wisselen. Mensen in deze regio zullen dan ook eerder naar de berichten van deze beurs luisteren dan naar die van New York.
De Chicago Board of Trade is geen aandelenbeurs, zoals de New York Stock Exchange, waar gehandeld wordt in aandelen die de koper voor een deel mede-eigenaar maken. Op de Chicago Board of Trade wordt gehandeld in futures contracts.

In deze contracten wordt overeengekomen om bijvoorbeeld een partij graan of sojabonen te accepteren dan wel te leveren op een bepaalde tijd en plaats in de toekomst. De enige variabele is de prijs en hierover wordt onderhandelt op de tradefloor. De kwaliteit, kwantiteit, plaats en tijdstip van het te leveren produkt zijn vastgesteld. Op de toekomstmarkt wordt niet alleen in landbouwprodukten gehandeld, maar bijvoorbeeld ook in edele metalen en buitenlandse valuta en de markt groeit nog steeds.
Waarom handelen in de toekomst?
Handelen in futures contracts levert voor beide partijen voordelen op. De ondernemer loopt een lager risico door te handelen op de toekomstmarkt en kan door dit lagere risico ook een lagere prijs bieden voor het produkt waar de consument op zijn beurt weer baat bij heeft.

Terwijl op de New York Stock Exchange alles nog behoorlijk georganiseerd gaat vanuit booths vol telefoons, faxen en computers lijkt het op de Chicago Board of Trade een ware chaos. Líjkt, want hoewel het voor de toeschouwer een krioelende, schreeuwende menigte is weten de beurshandelaren precies waar ze mee bezig zijn. De runners krijgen orders door in de phone booth en brengen deze naar de brokers die vervolgens een kandidaat voor het contract zoeken. Dit gebeurt door public auction, wat betekent dat niet één persoon de futures stocks onder de hamer heeft, maar iedere individu hiertoe in de gelegenheid is. Hiervoor zijn meerdere verhogigen beschikbaar, zogenaamde pits, waar met geroep en gebaren aan de omstanders duidelijk wordt gemaakt wat de deal is en welk prijskaartje eraan hangt.

Bij de gebarentaal die hierbij wordt gebruikt is het aantal vingers dat in de lucht wordt gestoken en de houding van de handpalm van groot belang. Een afgekeerde handpalm betekent dat de persoon iets wil vérkopen, een naar de persoon toegekeerde handpalm betekent dat hij/zij iets wil inkopen. Het aantal vingers dat hierbij opgestoken wordt gaat over de hoeveelheid van het gekochte of verkochte. De handelaren van één bedrijf hebben dezelfde, vaak felgekleurde jassen aan om elkaar snel te vinden op de drukke beursvloer waar honderden mensen rondlopen.
Hoewel je zou verwachten dat in dit elektronische tijdperk alles sneller gaat met de computer, is men het daar op de Chicago Board of Trade niet mee eens.

Face to face onderhandelen door roepen gecombineerd met gebaren is gemakkelijker en efficiënter. Deals worden op deze manier sneller gesloten dan via de computer en tijd is geld…
Voor de leek een chaotisch, maar fascinerend schouwspel. Het gebouw waarin de Board of Trade is gehuisvest is te vinden in West Jackson Street. Eén van de vele prachtige gebouwen in Chicago, gebouwd in de voor de jaren twintig kenmerkende Art-Deco stijl. Boven op dit gebouw staat een beeld van Ceres, de god van het graan. Binnengekomen kunt u de lift nemen naar de vijfde verdieping, de visitors gallery. Hier wordt om de tien minuten een zeer educatieve film getoond, waarin wordt uitgelegd wat de gang van zaken is specifiek voor de Chicago Board of Trade. Want eenmaal een blik werpend op de tradefloor mag duidelijk zijn dat dit andere koek is dan de New York Stock Exchange