16 Monument Valley
17 Canyon de Chelley
We zijn nu in de Arizona Strip, een stuk land tussen de Colorado River en de grens met Utah, dat qua natuur eigenlijk meer bij Utah hoort. Phoenix is heel ver weg. Dat komt door de Grand Canyon die dit stuk met zijn plateaus isoleert. Naar die Grand Canyon zijn we nu onderweg. Deze eerste kennismaking is met de North Rim, de veel minder bezochte noordkant van het grote gat in de grond. Net voor de ingang van het park en in het park zelf zijn ook campings en zonodig is er de Grand Canyon Lodge, maar daar komen we vanzelf terecht.
Praktische informatie Grand Canyon
Alle nuttige informatie over het park, reserveren en actueel nieuws: www.nps.gov/grca Behalve de camping in het park zelf, zijn er twee kampeerplaatsen die gerund worden door de National Forest Service op zestien en vijfenveertig mijl van de ingang van het park. De Demotte Campground langs de entreeweg, in het Kaibab National Forest is de meest voor de hand liggende, Jacob Lake de mogelijk uitvalspositie, met ook informatie over de beschikbaarheid elders. (www.fs.fed.us )
Deze kant van de Canyon ligt zo’n driehonderd meter hoger dan de andere zijde, waardoor het in veel opzichten een andere wereld en een heel ander park is. Er valt hier meer regen en het is er koeler, zodat bomengroei heel normaal is. Dit alpine-achtig landschap is ’s winters dan ook bedolven onder een dikke laag sneeuw. En hoewel u dezelfde Grand Canyon inkijkt, zult u ervaren dat het een heel ander park is.
Vanaf de Grand Canyonlodge volgen we de Cape Royal Road naar Imperial Point. Het aardige van de hoge positie aan deze kant van de Canyon is dat we vanaf het hoogste uitkijkpunt van het park ook de erachter gelegen Painted Desert zien. Achterom kijkend zijn zelfs de Vermilion Cliffs op de grens met Utah zichtbaar. Cape Royal, verderop langs deze route, steekt een heel eind de Grand Canyon in en biedt zo een ongeÎvenaard uitzicht. Whotans Throne en Vishnu Temple zijn goed zichtbaar en langs het pad komen we Angelís Windows tegen, een rotsboog. Er zijn hier tientallen wandelpaden, maar wie de canyon in wil wandelen moet er rekening mee houden dat die driehonderd meter goed voelbaar zijn. Een mooie route is het wel. Voor kamperen of anders overnachten in de Grand Canyon moet u ruim tevoren reserveren, hoewel u bij het ranger station kunt checken of er niet per ongeluk een plaatsje is opengevallen. We nemen een volle dag de tijd om de North Rim te verkennen.
Van de North Rim gaan we oostwaarts op Route Alt 89, waar we bij Marble Canyon de Colorado River oversteken. We hebben wel even een tussenstop gemaakt bij Lees Ferry. Bij Bitter Springs komen we terug op de 89, die we noordwaarts nemen naar Page. Dat stadje en het vlak bij gelegen Antelope Canyon, een favoriete stop voor fotografen, negeren we om nu via de 98 op weg te gaan naar het gebied van de Navajo en Monument Valley. Op de 160 gaan we naar het oosten, by Kayenta nemen we de 163 North. Een stevige rit, zeker als we de bekende vergezichten van Monument Valley ook tot ons willen nemen. Gelukkig is dat nu net een plek waar je niet al te veel tijd hoeft te besteden. Eén nacht hebben we er gepland en als het slecht uitkomt, gaat die eruit en rijden we door naar Canyon de Chelly.
Monument Valley is vooral een mooi plaatje. Met een four wheel drive kunnen we mooie tochtjes maken, maar die hebben we niet. Dus beperken we ons tot het Visitor Center en de self guided tour die van daaruit door het gebied voert. De valley drive is 27 kilometer lang. Mooi, mooi maar erg toeristisch.
Dat gevoel wordt versterkt omdat je struikelt over de Navajo’s die hun spulletjes aan de toerist proberen te brengen. Niets op tegen, het is uiteindelijk hun eigen gebied, maar smaakvol is anders. Daarom gaan we snel door naar Canyon de Chelly National Monument. Dit stelsel van canyons is traditioneel Navajo woongebied (bij Monument Valley valt er weinig te wonen). ’s Zomers graast het vee in de valleien, langs de geslonken rivieren, ’s winters verkassen de Indianen naar boven, naar de randen van de valleien, terwijl het hoogstaande water door de ravijnen spoelt. Dit is heilige grond, zowel traditioneel als economisch. Het eerste omdat dit volgens de overlevering de plek is waar de Navajo op aarde gezet zijn, het laatste omdat ze dank zij de toeristen een aardig bestaan kunnen opbouwen. Hoewel, wie de tijd heeft om op de mesaís te kijken en in Tuba City, zal alle cliché-problemen zien van de Indianen reservaten. Canyon de Chelly heeft een magisch effect op bezoekers. Je realiseert je dat hier duizenden jaren al mensen wonen.
Er is maar één wandelroute die vrij te begaan is, dat wil zeggen, zonder gids. Het White House Trail voert naar de bekendste nederzetting in dit gebied. Het is een onder een rotsoverhang gebouwd complex, prachtig gelegen. Afgezien daarvan zijn er vanuit het Visitor Center twee routes: langs de noordrand van de Canyon del Muerto en langs de zuidkant van Canyon de Chelly. De North Rim route kijkt uit op verscheidene andere nederzettingen, zoals Antelope House, Ledge Ruin en Mummy Cave, met zeventig vertrekken het grootste complex in het park. We draaien om, weer richting Visitor Center voor de South Rim route. Bij de Tsegi Overlook zien we de achthoekige Navajo boererij. Bij Junction Overlook splitst de weg zich, maar we willen naar White House Overlook. We hebben daar een mooi uitzicht op de White House ruine, maar interessanter is het de White House Trail af te wandelen. Een pad van twee kilometer daalt 150 meter naar de voet van het pueblo complex. We rijden terug naar het Visitor Center en de kampeerplaats.