Met alle respect voor John Lewis, zijn stelling dat Trump ‘is not my president’ is onzin. Ik begrijp hem wel maar de feiten zijn dat Lewis maar één president heeft en die psycho heet Donald Trump. Lewis speelt ook met vuur. Al die racisten en hun stille enablers, zoals de Republikeinen in de leiding van het Congres, verkondigden dezelfde onzin over Obama. Dit is de crowd die Trumps immorele birther nonsens tolereerden. Lewis is dom door hetzelfde te doen.
Het wordt een dag om depressief te zijn. Zeker. Ik zou niet vrolijk geworden zijn van een Clinton festijn, maar dit is ronduit bedreigend. Amerika hangt al als los zand aan elkaar en gaat nu nog meer uiteen vallen. Dat is ook geen ontwikkeling van deze campagne, het is al dertig jaar gaande, veertig eigenlijk. Sinds Ronald Reagan de overheid de vijand van de bevolking verklaarde om precies te zijn.
Alle geleuter over ‘niet mijn president’ heeft het gehalte van pre-Burgeroorlog intolerantie. Toen waren het de slavenstaten die de verkiezing van Lincoln onacceptabel achtten en daarnaar handelden (of beter gezegd, radicalen dwongen minder vergaande lieden om hun pad te volgen). Zo werkt Amerika niet. Zeker, er zijn grote verschillen tussen rode en blauwe staten. Die worden nog groter. Dat heeft zijn goede kanten. Laat mensen maar een keuze hebben om arm te zijn in Mississippi of Texas, of arm in Oregon of Californië. Laat ze maar 15 dollar minimumloon verdienen in Seattle en 8 dollar in Houston.
Het mooie van een federale staat is dat dit mogelijk is. Het zal lastiger te verdedigen worden als de psycho met zijn bondgenoten in het Congres rechters in het Supreme Court zet die het land op een koers zetten die de meeste mensen niet willen, maar dat moeten ze dan maar bij de verkiezingen laten zien. Voor het Huis meteen al in 2018, voor de rest in 2020. Nu hebben ze gekozen voor wat ze krijgen. Ze zullen er zelf onder moeten lijden.
Ik kom de laatste weken regelmatig mensen tegen die Trump wel een kans willen geven, die denken dat protectionisme helpt, dat bedrijven via tweets opjagen banen oplevert, die echt denken dat de productiesector in Amerika die de afgelopen jaren is gegroeid maar minder banen dan ooit kent, weer de verschaffer wordt van topbanen. Die de illusie hebben dat Trumps geschop enkel een openingsbod is op het wereldtoneel en dat het allemaal wel goed komt. Post en Groenhuijsen zullen het wel weer verkondigen.
Het wordt chaos. Amerika krijgt wat het wilde. Wij krijgen wat we niet wilden. Het enige goede daaraan is dat we er altijd te gemakkelijk over dachten. Dat wat we hadden, altijd zo zou blijven, ook als we er niets voor deden. Die tijd is voorbij.