Na de oorlog tegen Spanje van 1898 vielen Hawaii, de Filippijnen en een paar kleinere eilanden in de Pacific zomaar in de Amerikaanse schoot. Wat moest een land dat zelfbestemming van mensen als ideaal had daarmee aan? Kolonies waren uit den boze. Moesten ze onderdeel worden van de Verenigde Staten? De expansionisten vonden van wel en dat was niet simpelweg een nationalistische eis maar een beschavingsopdracht, een eigen ‘ white man's burden '. Amerika moest zijn plaats innemen tussen de wereldmachten en zijn invloed uitbreiden, vooral in Azië waar enorme markten lagen te wachten. Dat betoogde senator Albert Beveridge, een onversneden nationalist en expansionist, in 1900 in de Senaat.

“Mr. President, deze tijden vragen om frankheid. De Filippijnen zijn voor altijd van ons, ‘territorium behorend tot de Verenigde Staten' zoals de grondwet het uitdrukt. En achter de Filippijnen liggen de onmetelijke markten van China. We zullen ons uit geen van beide terugtrekken. We zullen niet onze plicht verzaken in deze archipel. We zullen niet onze kansen in de Oriënt laten liggen. We zullen niet ons aandeel ontlopen in de missie van ons ras, de trustee , onder God, van de beschaving van de wereld. We zullen voorwaarts gaan om ons werk te doen, niet ons verontschuldigen als slaven die zuchten onder hun lasten, maar met dankbaarheid voor een taak die onze kracht waardig is, en met dank aan de Almachtige God dat Hij ons heeft bestempeld tot Zijn gekozen volk, dat vanaf nu de heropleving van de wereld zal leiden.

Dit eilandenrijk is het laatste land dat over is in alle oceanen. Het zou een grote fout zijn om het te verlaten, een blunder die, eens gemaakt, onherstelbaar zou zijn. Als het een fout blijkt om het te behouden dan kan dat worden hersteld wanneer we maar willen. Iedere andere progressieve natie staat klaar om ons af te lossen.

Maar het zal geen fout blijken om het te behouden. Onze grootste handelsstroom zal vanaf nu met Azië moeten zijn. De Stille Oceaan is ónze oceaan. Meer en meer zal Europa in haar behoeften zelf voorzien, uit haar kolonies het meeste halen dat ze consumeert. Waarheen moeten wij ons wenden voor consumenten? Geografie beantwoord deze vraag. China is onze natuurlijk afnemer. Het ligt dichter bij dan Engeland, Duitsland of Rusland, de commerciële machten van het heden en de toekomst. Zij komen al dichter bij China door permanente bases te vestigen aan haar grenzen.

De Pacific is de oceaan van de handel van de toekomst. De meeste toekomstige oorlogen zullen gaan om handel. De macht die de Pacific beheerst is daarom de macht die de wereld domineert. En met de Filippijnen is die macht nu en voor altijd de Amerikaanse Republiek.

[…]

Senatoren van de oppositie kunnen niet volhouden dat we geen grondwettelijke macht hebben om de Filippijnen te regeren als de omstandigheden dat verlangen, want die macht wordt wel aanwezig geacht bij Florida, Louisiana en Alaska. Hoe kan hij dan worden ontzegd aan de Filippijnen? Is er een geografische interpretatie voor de grondwet? Bepalen breedtegraden grondwettelijke beperkingen? Heeft duizend kilometer oceaan minder grondwettelijke macht dan duizend kilometer land?

De stichters van deze natie van geen provincialen. De geografie van de wereld was hun terrein. Ze waren soldaten net zo goed als boeren en ze wisten dat waar ons schepen zouden gaan onze vlag zou volgen. Zij volgden de logica van de vooruitgang en ze wisten dat de Republiek die ze stichtten zich noodzakelijkerwijs zich ontwikkelen, in overeenstemming met de wetten van ons zich uitbreidende ras, in de grotere Republiek die de wereld uiteindelijk zal erkennen als de arbiter, onder God, van de lotsbestemming van de mensheid. En daarom schreven onze vaderen in de grondwet deze woorden van groei, expansie, van imperium als u wilt, zonder beperking door geografie of klimaat of door ook maar iets anders dan de vitaliteit en de mogelijkheden van het Amerikaanse volk.

[…]

Mr. President, deze vraag gaat dieper dan een vraag van partijpolitiek; dieper dan enige vraag over het geïsoleerde beleid van ons land, dieper zelfs dan welke vraag van staatsrecht. Het is elementair. Het is raciaal. God heeft de Engelsprekende en Teutoonse volkeren niet voor niets al duizend jaar voorbereid voor ijdele en nutteloze zelfreflectie en eigenwaan. Nee! Hij heeft ons de meester organisatoren van de wereld gemaakt.”

De Filippijnen waren een netelige kwestie voor president McKinley die naar eigen zeggen veel gebed nodig had om te besluiten dat Amerika zijn beschavingstaak daar op moest nemen. Spanje droeg de Filippijnen over aan Amerika, maar tegelijkertijd riep de Filippijnse regering de onafhankelijkheid uit en verklaarde Amerika de oorlog. De strijdfase daarvan duurde tot 1902 maar guerilla activiteiten bleven plaats vinden tot 1913. Vanaf 1905 behandelde Amerika de Filippijnen als een kolonie. In het midden van de jaren dertig werden de Filippijnen op een traject gezet naar onafhankelijkheid, een plan dat werd verstoord door de oorlog en de Japanse bezetting. Na de bevrijding kregen de Filippijnen in 1946 hun onafhankelijkheid. China als Amerikaans achterland was in de een of andere vorm altijd aanwezig in de Amerikaanse psyche van de twintigste eeuw, van hulp aan de nationalisten tot isolement, tot de doorbraak onder Nixon en het huidige handelsbeleid.

Bron

Congressional Record, 56th Congress, 1st session, 1900.