In de Nixon-jaren hanteerde ik altijd een eenvoudige vuistregel: don’t buy books from crooks. Moest je werkelijk Nixon zelf, Haldeman, Dean en al die hele en halve criminelen van een inkomen voorzien? 

Onder Trump lijkt dat opnieuw een goede strategie. Wie zit er te wachten of Sean Spicer of Omarosa Manigault Newman? Deze laatste heeft nu een boek volgepend over haar disfunctioneren in Trumps disfuncionele staf, gelardeerd met talloze bewijzen dat Trump een racist is, en een xenofoob.

Punt is, daar hebben we Omarosa, zoals deze voormalig kandidaat in Trumps realityshow bekend is, niet voor nodig. Dit is de president die zijn campagne begon met het beledigen van alle Hispanics in Amerika. Dit is de president die onder racisten en white supremacy antisemieten in Charlottesville wel goede mensen zag en ze gelijkwaardig vond aan de mensen die daartegen protesteerden.

Dit is de president die het over shitcountries heeft als hij landen bedoeld waaruit mensen maar al te graag immigreren naar Amerika (als je shitcountry Slovenië is, zoals het thuisland van de First Lady, dan is dat okay). Het zou teveel tijd vergen om alle gelegenheden dat Trump zich een racist toonde op te sommen. Hij is het niet waard. Naast Charlottesville verdient zijn campagne tegen de eerste zwarte president een ereplek van racistisch dog whistling. Laten we het daar even bij laten.

Ach, die Omarosa. Ze nam gesprekken op, zelfs in de meest beveiligde ruimte van het Witte Huis. Niets is onmogelijk in het gekkenhuis. Wat we al wisten uit artikelen over haar optreden in het Witte Huis was ze een waardeloze toevoeging was aan de Witte Huis staf maar, eerlijk is eerlijk, dat kwam omdat de baas een dom benoemingenbeleid had. Dat hij nu van Omarosa een koekje van eigen deeg krijgt, is ondankbaar van de dame maar past geheel in de stijl van Trump.