Geen gebrek aan mensen die precies weten wat de aanval op het Syrische vliegveld betekent. Is het een grote tournure voor Trump? Hebben de neocons met hun roep om regime change de macht overgenomen? Weet Trump wat hij doet? Gooi het maar in mijn pet, zeg ik. Niemand die het weet – zelfs de psycho niet.

Ik verwacht dat de Russen niet zullen reageren op de aanval, afgezien van wat niets kostende gebaren, zoals kritiek in de Veiligheidsraad en het opzeggen van de samenwerking van 2015. Interessanter is of Nikki Haley met haar verhaal van regime change op of over het randje opereert. Ik heb geen idee. Het zou inderdaad een complete ommekeer zijn van alles wat Trump & Co tot nu toe hebben verkondigd. 

Sterker, het zou ook een afkeren betekenen van Obama’s beleid om het Midden Oosten in zijn eigen vet te laten gaarsmoren. De opties die Obama had in 2013 waren allemaal gevaarlijk tot bijzonder slecht, en dat is nu niet anders. Het Amerikaanse belang bij een interventie met soldaten aan de grond is moeilijk te zien. Reken maar dat IS het met gejuich zal begroeten.

Is Assad toast? Ik denk het nu wel, omdat de Russen zich moeten realiseren dat ze de man ook niet kunnen controleren. Overigens is Iran in dit hele verhaal muisstil geweest. Ze kijken welke kant het op valt. 

Trump lijkt ontdekt te hebben (of McMaster heeft hem dat verteld) dat Amerika in de wereld een leiderschapsrol heeft, of hij het nou leuk vindt of niet. Voorlopig kunnen we op basis van deze aanval en het sturen van een paar schepen naar de buurt van Noord-Korea nog helemaal niets concluderen, lijkt me.

Xi moet met gemengde gevoelens Florida hebben verlaten. Onaangenaam om tijdens het eten (hopelijk voor hem niet met de vreselijke Trump wijn) verrast te worden op een aanvalletje op Syrië. Niet de aanval maar de verrassing was lastig. Onduidelijk wat voor conclusies hij getrokken heeft. Ik vermoed wel dat hij de opgewonden praatjes over een anti-China beleid met een flinke zak zout neemt, maar dat deed hij tevoren ook al.

Met Bannon verdwijnend in de coulissen lijkt de nieuwe darling van de Republikeinen Nikki Haley, de VN ambassadeur. Niet verrassend, ik noemde haar indertijd als belangrijkste Republikeinse kandidaat voor het vice-presidentschap, nu kan ze ook bogen op buitenlandse politiek ervaring. Als er een vrouwelijke presidentskandidaat komt dan lijkt Haley daarvoor meer in aanmerking te komen dan wie dan ook. Tijd, kortom, om de Lenin verhalen over Steve Bannon, al die overdreven aandacht, in te ruilen voor verhalen over Haley. Je kunt er de klok op gelijk zetten.