Over geschiedenis gesproken. De krant zonder mening had gisteren drie mooie items van historisch geklungel.

In een interview beweert Gert Jan Segers, lijsttrekker van de Christen Unie, dat ‘One Nation Under God’ de slogan was van de Amerikaanse Founding Fathers.  Hij wil betogen, geloof ik, dat het goed als landen onder gods hoede de wereld runnen.

Laat dat nou ironisch zijn. Deze kreet werd in 1954 toegevoegd aan de Pledge of Allegiance om de communisten te laten weten dat god aan de Amerikaanse kant stond. Heeft niets met de Founding Fathers te maken die inderdaad niet a-religieus waren, zoals hij zegt.

Niet a-religieus. Maar om de deïst Jefferson bij de christelijke joodse traditie in te lijven gaat me wel erg ver. Hij babbelt verder over de goddelijke inspiratiebronnen van Abraham Lincoln en de afschaffing van de slavernij. Mmm. Lastig verhaal. Lincoln gaf niets om geloof, en zijn reden voor afschaffing van slavernij hadden weinig met religie te maken en alles met civic society.

Verderop in de krant bewijs Michael van der Galiën zijn vaker blijkende onkunde door de Duitsers in de Fransen tijdens de Tweede Wereldoorlog samen kerst te laten vieren. Dat deden ze, dacht ik, één keer maar tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Tenslotte eindigt Derk Jan Eppink zijn altijd inzichtrijke column (inzicht in de lobby strategie van de Republikeinen) met de woorden ‘Het is een rendez-vous avec l’histoire’. Imponerend, maar ik ken de kreet alleen in de versie van Franklin Delano Roosevelt die zijn achterban in 1936 voorhield dat ze een ‘rendez vous with destiny’ hadden. Veel mooier en ook veel toepasselijker op Eppinks verhaal. Misschien kan hij volgende keer nog eens uitleggen hoe FDR Amerika redde van zijn eigen slechtste impulsen.

Geschiedenis, altijd lastig.