De zaak Zijlstra heeft behalve het lijdend voorwerp nog een slachtoffer gemaakt: Alexander Pechtold. Zijn opmerking, bedoeld om de leugen van Zijlstra te rechtvaardigen, dat hij nog nooit een Rus op verontschuldigingen had betrapt na een leugen, was gratuït en opportunistisch.

Van iemand als Rutte zijn we inmiddels niet anders gewend maar Pechtolds houding lijkt verrassend. Ik zeg lijkt, want Pechtold is niet vreemd van opportunisme. Sterker, hij is degene die Rutte redde van zijn Wildersliefde door de toenmalige premier te redden toen hij geen begroting voor elkaar kreeg. Dat hij daarvoor niet beloond  maar juist bestraft werd toen in de regering daarna D66 niet aan de bak kwam, was een terechte straf.

Nee, ik ben geen fan van Pechtold. Nooit geweest. Maar iedere politicus heeft een zekere bodem waar hij niet doorheen gaat (nou ja, laat ik dat voor het moment maar aannemen). We hoor hier Pechtold krakend door die bodem zakken.