I’m on a roll! Eerder deze week voorzag ik dat Teresa May de stemming van de Conservatieven zou overleven. En ik zette mijn geld (als ik dat had ingezet) op Mick Mulvaney als nieuwe chef staff voor de psycho. 

Dat wil niet zeggen dat May gered is of dat haar deal er komt. Puur vanuit inhoudelijke overwegingen zou ik het liefst een tweede referendum zien waarin nu niet dronken Engelsen (dronken van hun idee dat ze een wereldrol kunnen spelen) zouden beslissen dat ze dom, dom, dom en dronken waren en nooit naar clowns als Boris Johnson en Jacob Rees-Mogg hadden moeten luisteren. Als niet verder denkende nou-is-het-wel-mooi-geweest populist hoop ik dat een no deal Brexit over hen heen rolt. De verdeeldheid in de Conservatieve Partij zal niet worden opgelost. Wie wil dat gezeik nog eens vijftig jaar aanhoren?

Overigens is Mulvaney een van de meest destructieve personen in de regering Trump. Hij noemt zichzelf een ‘right wing nut job’ en dat is niets te veel gezegd. Behalve dat hij voor een idioot behoorlijk effectief is. Effectief in het kapotmaken van de overheid, want daar is Mulvaney goed in.

Als afgevaardigde was Mulvaney een criticus van elke vorm van overheidstekorten (behalve als ze werden veroorzaakt door Republikeinse presidenten), als begrotingsdirecteur van de psycho (gewoon een nut job) zorgde hij voor de grootste tekorten ooit. Als bijbaantje zorgde hij het afgelopen jaar voor de ondermijning van het consumentenbureau dat valse financiers en bankiers (dat is dubbelop) in toom moet houden.

Het lijkt er op dat Chris Christie, ex-gouverneur van New Jersey en hopeloze windbuil, de baan niet wilde. Hij zou donderdag een uur gesproken hebben met de psycho maar vrijdag nee gezegd hebben op advies van anderen die Christie ervan overtuigden dat er geen eer aan te behalen viel. Je zou denken dat Christie weinig te verliezen had, geen eer in elk geval, maar hij durfde het toch niet aan.