D66 Amsterdam. Tja. In het pak genaaid door Asscher en door Pechtold betrokkenheid in 2010 toen Ageeth Telleman het uit haar handen liet vallen.

Vervolgens niets gepresteerd en drie keer van fractievoorzitter gewisseld, waarna Jan Paternotte, inmiddels echt vertrokken naar Den Haag, de hele fractie dumpte en met veertien zetels terugkwam bij de verkiezingen van 2014. Niets gedaan, toch gewonnen. Knap. In het college. Vier jaar revolutionair beleid … nou ja.

Zojuist haalde de partij een zeperd toen ze probeerden Sebastiaan Capel (baasje van Zuid – veel D66’ers die in 2014 weg moesten kregen een baantje bij stadsdelen) nog even een paar maanden de opengevallen wethouderspost te laten vullen. Het verzet was zo groot dat D66 zich snel terugtrok.

En nu lees ik over de manier waarop de huidige lijsttrekker Van Dantzig zijn eigen kandidatenlijst opstelt. Mensen die andere kandidaat lijsttrekkers steunden, niet welkom. Klinkt me bekend in de oren. Loesewies van der Laan mensen waren na 2007 niet meer welkom. Ruzie in Amsterdam. Betrokkenheid partijtop. Het lijkt 2010 wel. Toen kreeg Telleman ook ‘hulp’ van Den Haag. Leidde tot nog meer ellende.

Het valt te hopen dat Amsterdamse kiezers nu eens naar hun gemeente kijken en niet naar landelijk om de rekeningen op te maken. Hoe deed D66 het de afgelopen vier jaar? Afrekenen graag.