Sommige van mijn beste vrienden zijn Amerikaanse juristen, ik ben er zelfs met een getrouwd. Niet al hun kwaliteiten zijn ideaal, maar het Trump impeachment proces maakte weer eens duidelijk hoe goed Amerikaanse juristen zijn als ze goed zijn, en hoe belazerd als ze hun zaken niet op orde hebben.

De Democratische aanklagers zetten een mooi verhaal op. De video van 13 minuten over de terroristische aanval en de man die de terroristen opstookte was kundig geëdit en voldoende om je nog eens die horror te laten herleven. Een aantal congresleden lieten dat ook merken. Voor kijkers thuis was het misschien goed om het geheel nog eens in gecondenseerde vorm te zien, zonder gemekker van vooringenomen nieuwszenders of vermeende deskundigen.

De manier waarop de redenering van de Republikeinen (Rand Paul, gevolgd door 45 anderen) dat dit proces in strijd was met grondwet werd ontmanteld was voorbeeldig. Een parade van conservatieve juridische hotemetoten, tot en met het hoofd van de Federalist Society die conservatieve rechters selecteert, maakte duidelijk dat de argumenten van Paul en zijn trawanten onzin waren, praatjes voor de vaak, pogingen om je verantwoordelijkheid te ontlopen. Ik was onder de indruk.

De verdediging van Trump daarentegen was abominabel. De eerste, mijnheer Castor, praatte 45 minuten vol zonder erg veel op de argumenten van de Democraten in te gaan. Nou ja, hij begon te zeggen dat hij zijn verhaal moest veranderen omdat de voorgaande Democraten zo effectief waren geweest. Hij had net zo goed meteen de handdoek in de ring kunnen gooien. Castor was wijdlopig, had geen betoog en al snel doken tweets op van zelfs vriendelijk gezinde toehoorders die zich afvroegen waar hij heen wilde.

De tweede, David Schoen, riep de meeste reacties op omdat hij zijn hand op zijn hoofd legde toen hij uit een glas water dronk. Schijnt de gewoonte of de norm te zijn onder orthodoxe joden. Zo steek je nog eens wat op over de idioterie van andere geloven dan dat waarmee ik ben opgegroeid. Maar Schoen was evenmin erg effectief. Hij had het vooral over politiek, wat de Republikeinen wel zal hebben aangesproken, maar argumenten waren niet te vinden. Hoezo werden 74 miljoen Amerikaanse kiezers ‘disenfranchised’ (hun kiesrecht ontnomen) als je Trump veroordeelde?

Enfin, het was allemaal boter aan de galg want de senatoren hadden al lang hun stellingen betrokken. De stemming over de grondwettelijkheid van het proces en of het moest doorgaan pakte bijna hetzelfde uit als vorige week. Een Republikein, senator Cassidy van Louisiana, durfde te luisteren en van mening te veranderen. Hij werd per kerende tweet door zijn partij in Louisiana gedist. Nu werd 56 voor en 44 tegen.

Het proces kan doorgaan. De situatie werd in de FT mooi samengevat door Janan Ganesh. Het heeft iets van een prisoner’s dilemma. Als iedere senator zelf de moed bijeen moet rapen, zoals Cassidy, dan loopt hij of zij het risico door de Trumpies te worden afgeschoten. Als ze met zijn allen, misschien onder leiding van McConnell, Trump veroordelen en verwijderen uit hun wereld, dan kunnen ze in elk geval individueel minder goed aangevallen worden. En zijn ze Trump kwijt. Zelfs antidemocraten als Cruz, Hawley en Cotton zou dat goed uitkomen, ze willen graag een vrij veld in 2024.

Ik sluit niet uit dat McConnell die kant op gaat. Hij heeft eerder gezegd dat hij openstaat voor veroordeling van Trump. Maar zou hij ook werkelijk proberen een groep van 17 stemmen bij elkaar te rapen die het mogelijk maakt het Trump-kankergezwel te neutraliseren?

Ik gun de Republikeinen een toekomst met Trump. Ze verdienen het. Maar voor het goed van Amerika en de wereld (jazeker, iedereen is gebaat bij een gezonde Amerikaanse democratie) mag je hopen, hoop ik, dat Trump wordt kaltgestellt.