Ik heb altijd voorzien dat Joe Biden en Bernie Sanders zouden wegvallen als kandidaten voor de Democratische nominatie. Als u me hebt gevolgd weet u waarom. Uiteraard had ik de ontwikkelingen (Oekraïne voor Biden, gezondheid voor Sanders) niet voorzien maar tegelijkertijd zijn ze niet verrassend. Biden had een probleem met zijn familie, al voordat Trump er op los ging – het verhaal stond in juli al in de New Yorker – en ook overigens was hij een zwakke kandidaat die regelmatig de draad kwijtraakte en geen andere boodschap had dan dat hij Trump kon verslaan. Zijn grootste bijdrage zal blijken te zijn dat Trump dat ook ging geloven en door Biden zijn obsessie te maken zijn impeachment waardige gedrag ging vertonen. Dank Joe, een goed pensioen toegewenst!
Sanders’ leeftijd was al een probleem voordat hij een hartaanval kreeg. Ik heb nooit goed begrepen wat de toekomst van de Democraten kan zijn met deze twee superbejaarden. Als Sanders zichzelf wijs had gemaakt dat hij op basis van de resultaten in 2016 nu de nominatie kon verwerven met een aantal andere kandidaten, niet Clinton, naast zich, dan is hij meer verblind dan ik dacht. Maar een campagne voor het presidentschap doet wat met je, het is moeilijk daar een punt achter te zetten. Hij kan het Hillary nog eens vragen.
Enfin, we kunnen ze beide nu afschrijven. Dat lijkt voordelig voor Warren maar ik ben er niet zo zeker van dat ze er baat bij heeft, het kan ook een valkuil blijken.
De teloorgang van Biden en Sanders is niet verrassend maar omdat het zo vroeg in de race gebeurt, wordt de dynamiek nu anders. Warren kreeg steeds meer momentum, nu zal dat sneller gaan en, dat is de ironie, het zal het ook moeilijker maken voor haar. Ook Warren is oud (70) en er zijn te veel angsthazerige Democraten die haar agenda te links vinden. Persoonlijk vind ik dat onzin, de Democraten moeten deze gelegenheid aangrijpen om Amerika op een ander spoor te zetten, maar dat maakt de angst niet minder reëel en politiek relevant.
Ik vermoed dat over een week of twee, als Biden en Sanders ook in de peilingen walking wounded zullen blijken, de kiezers gaan snuffelen aan andere kandidaten. Buttigieg komt het eerst in aanmerking. Hij heeft veel in zijn voordeel maar geen uitgesproken agenda en moet met brille zijn gebrek aan ervaring compenseren. De achtergrond van de man is indrukwekkend. Hij moet snel wat Theodore Roosevelt boeken lezen.
En dit is de kans voor Kamala Harris. Het zou mij niet verbazen als Harris eindelijk haar zaken op orde krijgt en een alternatief biedt voor Warren. Het debat op 15 oktober zal een ware koorddans blijken voor degenen die de Biden mantel willen overnemen. Harris kan niet met een draai komen zoals ze deed in het eerst debat, er moet meer en beter op tafel komen. Daar is ze ongetwijfeld mee bezig. Dit is haar kans.
Cory Booker en Amy Klobuchar zijn andere kandidaten die mogelijk kunnen profiteren van een second look. Booker geef ik weinig kans, simpelweg, hoe kan ik dit fijnzinnig zeggen, omdat 2020 niet een jaar is voor een zwarte kandidaat. Sorry maar het is niet anders. Van Klobuchar kan ik geen hoogte krijgen, althans ik zie nog niet hoe ze haar campagne uit de modder kan tillen voor een serieuze rol in de top drie. Ze is zo middle of the road dat ze nergens bovenuit steekt.
En dan is Beto nog. Ik zie hem niet de nominatie winnen maar zijn rol als iemand die de dingen zegt zoals ze gezegd moeten worden (zoals dat oorlogswapens geen plek moeten hebben in Amerika) kan hem nog behoorlijk wat steun opleveren. In dat opzicht doet hij me denken aan Jerry Brown die bij zijn pogingen om de nominatie te krijgen (in 1980 en vooral in 1992 toen hij het middle of the road conservatisme van Bill Clinton en de toen al angstige Democraten aanviel) scherper formuleerde waar de Democraten voor moesten staan dan de anderen. Het leverde hem niet de nominatie op zoals het ook Beto niet de kandidaat zal maken. Maar iemand moet het zeggen.
Vergeet de rest van het veld. Te laat, te weinig, te irrelevant, too far out. Hopelijk kunnen we er weer een paar lozen na het debat.
Het nieuws van deze weken is dat de Oekraïne-affaire en Trumps aanstaande impeachmentproces plus Bernie´s gezondheid de Democraten dwingen om te kijken naar de kandidaten die er echt toe doen, Warren voorop. Het wordt interessant om te zien hoe Warren omgaat met de druk van de eenzame front runner, want dat is ze nu. Het doek is gevallen voor Biden en Sanders.