Wat zou ik graag de teleurstelling zien op het gezicht van Mitch McConnell, de leider van de Republikeinen in de Senaat. Nu duidelijk is dat de Democraten hun meerderheid behouden, blijft er weinig te doen voor de 83-jarige. De sluwe vos heeft zijn laatste spelletje verloren.

Het is geen leedvermaak dat ik hem graag zie lijden. Het is terechte straf voor zijn onprincipieel, laf optreden. Trump krijgt alle blaam voor de belazerde resultaten bij deze verkiezingen, maar ik zou een flink deel van de schuld leggen bij McConnell, en zijn tegenpool in het Huis van Afgevaardigden, de ruggegraatloze Kevin McCarthy. 

Ze hadden Trump kunnen dumpen in februari 2021 bij diens tweede impeachment. Tegen die tijd had McCarthy al het kasteel van de psycho bezocht om zijn integriteit in te leveren. McConnell maakte een afweging. Trump dumpen zou definitief zijn (hij zou niet meer kandidaat kunnen zijn) maar zou hem de vijandigheid opleveren van de Trumpies. Als Trump zou blijven stoken, zou het in 2022 kunnen leiden tot een verkiezingsboycot door zijn aanhang. Hij accepteerde zelfs dat de psycho hem uitschold en zijn echtgenote racistisch bejegende.

McConnell koos voor Trump houden en met zijn hulp de Senaat heroveren. Na het debacle in Georgia, waar Trump op 5 januari 2021 maar liefst twee zetels verspeelde had McConnell beter moeten weten. 

Enfin, foute gok.

En dan is er abortus. Heerlijk om te zien hoe de rechters die McConnell stal en erdoor jaste (hij stal de open zetel waarvoor Obama Merrick Garland had vergedragen en duwde met onbetamelijke haast Amy Coney Barrett erdoor, een paar dagen voor de verkiezingen van 2020), hoe die rechters met hun onzalig abortus uitspraak de kiezers hebben opgepord om de Republikeinen te dumpen.

Heerlijk. McConnells schildpaddengezicht met de permanent omlaag getrokken mondhoeken, de teleurstelling verbijtend. Ik zie het voor me en geniet.

Nu kunnen de Democraten in elk geval nog twee jaar rechters benoemen en met enige geluk ook een dode Supreme Court Justice vervangen – Thomas komt daarvoor in aanmerking.

Ook McCarthy krijgt een koekje van eigen deeg. Zijn meerderheid (het zou te veel leedvermaak opleveren als de Dems ook het Huis veroverden) is zo klein dat hij voortdurende last zal hebben van het idiotensmaldeel. Afgevaardigde Boebert, die dame die een brandende liefde heeft voor alles waarmee je kunt schieten, haalde het maar net in Colorado, maar ze zal in het Huis een lastpak blijken. Good for you, Kevin!

Het kan niet op, dezer dagen. Trump slaat wild om zich heen. Melania krijgt zelfs de schuld voor zijn steun voor dokter Oz die Pennsylvania aan de Democraten gaf. Zoals het een goed narcist betaamt, is hij niet in staat te kijken waar hij zelf fout is gegaan. Mijn inschatting is dat hij voorgoed uitgerangeerd is (u zult zich herinneren dat ik al eerder voorspelde dat hij in 2024 geen kandidaat zal zijn – dat werd door redacties als te speculatief ervaren, terwijl jan en allemaal voorspelden dat hij wél kandidaat zou worden). 

Trump heeft nog de macht over om te vernietigen. Hij heeft, dankzij de lafheid van McConnell en anderen, de Republikeinse Partij kunnen overnemen. Nu heeft hij de macht om die partij te vernietigen door op het toneel te blijven, serieuze kandidaten dwars te zitten. Een derde partij waarvoor sommige ex-aanbidders bang voor zijn, lijkt me niet mogelijk. Te veel werk.

Waar komt de winst nu vandaan? Gelukkig hebben veel kiezers ervoor gekozen om de verkiezingsontkenners een kopje kleiner te maken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet op had gerekend. Ik was te pessimistisch. Nog steeds is de democratie in gevaar, maar het lijkt erop dat Amerikanen op het laatste moment zichzelf voor een potentiële ramp hebben behoed. Behalve in Arizona hebben de meeste verkiezingsontkenners die secretary of state wilden worden, verloren.

De tweede factor is abortus. Vrijwel overal leidde de stupide Supreme Court uitspraak en zijn wrede gevolgen tot hoge opkomst van Democraten (knap werk, nu drie verkiezingen achter elkaar). Het leek erop dat abortus het in de afweging af zou leggen tegen inflatie, misdaad en immigratie. Dat was niet zo. Petje af voor de kiezer, voor de democratie.

In mijn analyse na de verkiezingen, onder meer in het FD, verweet ik de Democraten een slechte campagne omdat ze hun successen niet hadden opgespeeld. Een partij die het leven beter maakt voor de laag opgeleide en middenklasse Amerikanen en die vervolgens op de Republikeinen ziet stemmen, doet iets niet goed. Ik blijf bij die kritiek, maar ik moet erkennen dat Bidens ‘de democratie staat op het stembiljet’ oproep vlak voor de verkiezingen behoorlijk succesvol was.

Nog een woord over de polls. Ik zag donderdag een sessie van The Economist met een deel van hun staf in Amerika. Terecht was er lof voor hun voorspelling. Het Economist model zat dicht bij de uiteindelijke uitslag. Knap werk. Voor de overige peilingen blijft gelden dat het moeilijk is opkomst te voorspellen. Dit keer waren het niet de Trumpies die zich verborgen maar de kiezers die boos waren over abortus.