We kunnen kort zijn over Trump en zijn toespraak. Nadat hij een jaar geleden Amerika een disaster had verklaard, vindt hij nu dat hij in een jaar voor een geweldige comeback heeft gezorgd. Woorden kosten niets, dus waarom zou hij het niet zeggen?

Maar de drugsverslaafden, mensen zonder ziektekostenverzekering, dreamers en anderen die van deze plutocraten niets te verwachten hebben, zagen het afgelopen jaar helemaal niets. Integendeel, de overheid is verder uitgekleed.

Inderdaad is iedereen voor infrastructuur maar als je net 1,5 biljoen hebt weggegeven zal het lastig zijn daar geld voor de vinden.

Zijn successen, such as they are: Neil Gorsuch die een door de Republikeinen gestolen zetel in het Supreme Court in kon nemen, een belastingwet die erdoor is gejast zonder enige vorm van debat, laat staan met stemmen van de andere partij, het ogenschijnlijk einde van Isis, dankzij een lang volgehouden beleid van Obama. Niet indrukwekkend.

Laten we er inderdaad maar kort over blijven, al slaagde Trump er bijna in om Billy’s record te breken (Clinton was notoir voor zijn waslijsten en toespraken – bij de conventie van 1988 kreeg hij het meeste applaus toen hij zei ‘in closing’) maar deze poging om de Greatest, de Longest, de Biggest speech te houden ging net niet goed.

Om nog even te onderstrepen dat Amerika niet meer is geïnteresseerd in mensenrechten en zelfs zijn eigen idealen ondermijnt, maakte Trump er een show van door per executive order te bevelen dat Guantanamo Bay, die schandvlek op het blazoen, moet openblijven tot de laatste bewoners zonder rechtsgang zijn gestorven.

Over Joe Kennedy: ik ben nog niet gewonnen voor zijn spreekstijl. Maar zijn samenvatting dat de Trumpistani ’turn America into a zero sum game’ was een goede.