Wat een onuitstaanbare kwast is die Jort Kelder toch. Als hij met zijn pedante, geborneerde, arrogante houding interessante vragen zou beantwoorden, soit, maar het enige dat hij doet is onzin uitkramen, clichés ventileren en zijn gasten onderbreken. Ik luisterde, per ongeluk, naar zijn uurtje zelfbevrediging op Radio 1, namens de afdeling Telegraaf van onze totaal nutteloze publieke omroep.

Het ging over China. Natuurlijk kwam Kelder langs met het gele gevaar, de Chinese muur en die Nixon, goeie vent toch, ‘mag ook wel eens gezegd worden’. Duh.

Kelder vond het nodig om Beijing Peking te noemen. Dat was hij zo gewend en waarom zouden die verrekte Chinezen die van die koloniale naam afwilden, hem dat recht, of die vrijheid ontnemen? Kelder illustreerde zijn idee van vrijheid door te oreren dat hij ook nog steeds sprak over Batavia. Wat, eerlijk is eerlijk, meteen herkenbare flauwekul was (zelfs deze joker heeft het daar niet over – hij is te jong om dat ooit te hebben meegemaakt), maar welk punt wilde deze karikatuur van een journalist hier eigenlijk maken?

Dat hij onafhankelijk is, vrij is, zegt wat hij wil zeggen en zo een lichtbaken is in een wereld die alleen maar politiek correct is? Wat een kleutergedoe. U zou zeggen, besteedt er geen aandacht aan – daar geniet hij alleen maar van. Maar dan doen we net of deze kleuterkeizer wel degelijk kleren draagt, terwijl hij naakt rondparadeert.