Stel u het debat voor tussen de kandidaten voor het vicepresidentschap: J.D. Vance tegenover een nader te bepalen gouverneur (ik denk dat Buttigieg niet in de mix zit). Vance is een voorstander van een uitgesproken populistisch economisch beleid met hoge importheffingen en een mate van industriebeleid. Maar tegelijkertijd wordt hij geconfronteerd met het continueren van de Trump belastingverlagingen voor de rijken die in 2025 aflopen.
Importheffingen brengen niet genoeg op om de tekorten (meer dan 6 % per jaar) goed te maken. Democraten zullen dus praten over hogere belastingen voor de inkomens boven de 400.000 dollar en nog hoger voor die daarboven – en een serieuze aanpak van alle gaten voor investeerders. Ze zullen ook de vennootschapsbelasting niet verder verlagen (Trump wil nog eens van 21 naar 20, omdat het zo’n mooi rond getal is – laat het maar aan de psycho over om argumenten te geven). De Democraten zullen hem willen verhogen, de verlagingen van 2017 gingen enkel naar het inkopen van eigen aandelen, zodat de koers hoger was – een van de redenen dat Trump zo’n goede beurs kon claimen. De gewone man/vrouw had er niets aan.
Josh Shapiro zal het sociaal economisch beleid van de Democraten kunnen formuleren, dicht bij de electorale doelgroep: mannen (en gezinnen) in het geteisterde Midden Westen. Daar komt bij dat Shapiro de hele campagne beschikbaar zal zijn om namens Harris dat beleid over het voetlicht te brengen. Rolverdeling: Harris die Trump aanklaagt en het Biden beleid verdedigt, Shapiro die de komende vier jaar vorm geeft. Aan de doelgroepen zwarten, vrouwen, jongeren – waarbij het vooral om opkomst draait – voegt Shapiro een deel van de Trump aanhang toe. Spannend!
Als ik me dit debat probeer voor te stellen dan zie ik scherper wie de kandidaat moet zijn als running mate voor Kamala Harris. Senator Mark Kelley kan op buitenlandse politiek gebied wat toevoegen, al heb ik hem daar niet over gehoord de afgelopen jaren en valt er weinig toe te voegen aan Bidens beleid (even afwachten hoezeer Nethanyahu Israëls glazen verder ingooit). Kelley laat een zetel open in Arizona die de gouverneur mag vullen maar die staat in 2026 bij de volgende algemene verkiezingen weer ter discussie. Nu moet Kelley dat jaar sowieso ook naar de kiezers, maar laten we zeggen dat in een tussenjaar, altijd slecht voor zittende presidenten, het belangrijk is als de Democraten als ze in het Witte Huis zitten, die zetel kunnen behouden.
Een astronaut? Een voorstander van stevige gun control? Zijn echtgenote is indertijd neergeschoten. Geloofwaardig maar dat voegt aan het Democratische kiezersbestand niets toe. Integendeel. Brengt Kelley Arizona mee? Ik denk, de peilingen ten spijt, dat Arizona relatief gemakkelijk is te winnen voor de Democraten. Er is een open senaatszetel en de Republikeinen kunnen heel goed Kari Lake, een geschifte verkiezingsleugenaar, als kandidaat kiezen. de andere kandidaat is een Trumpiaanse sheriff. Voorverkiezingen in augustus. De Democratische kiezers komen echt wel opdagen. Ergo: Kelley voegt weinig toe. Ook niet onbelangrijk: Pennsylvania heeft 19 kiesmannen, Arizona 11. De keuze is duidelijk.
Roy Cooper brengt een zuidelijke staat in het spel, North Carolina. Hij is term limited, heeft acht jaar ervaring, is wijs en ouder. De Democraten in North Carolina zijn al wakker, want de Republikeinse kandidaat daar is Mark Robinson, een zwarte racist die vindt dat er wel wat doden kunnen vallen (maakt niet uit waar en waarvoor). Robinson is nu lt governor, maar als Cooper running mate zou worden, dan blijft hij gewoon gouverneur tot de nieuwe termijn begint. Inhoudelijk zal Cooper gedegen zijn maar hij heeft niet echt veel mee te brengen, lijkt.
I rest my case. Ik zie uit naar een debat tussen Ohio en Pennsylvania, tussen J.D. Vance en Josh Shapiro. Vooropgesteld dat het klikt met Harris, natuurlijk.