Henk Breukink is commissaris bij ING. Dat was een bizar interview dat hij gisteren afleverde in de NRC.

Een soort Trumpiaanse, Kavanaugh verdediging van wangedrag en de reacties daarop. Als je fouten maakt, blundert, keer op keer, en daarover wordt geklaagd dan val je de klagers aan. Geef geen centimeter toe. Draai de beschuldiging om. Het is niet ING die iets fout dat maar het zijn de klagers. Breukink ergerde zich aan politici die ING aan de schandpaal nagelden. Hij vond de ’toonhoogte’ niet juist.

Mijn verbazing was over zijn toon. Er gaat wel eens iets mis, vond Breukink. Zijn verst gaande erkenning was dat het ‘niet bijdraagt aan het vertrouwen als dingen niet goed gaan’.

Duh. Wie vertrouwt er nog een bank? Of een ondernemer die zelfregulering belooft?

Volgens mij is het een fundamentele misvatting gebleken te denken dat ondernemingen maatschappelijk te vertrouwen zijn. Elementair: ondernemingen hebben niet het maatschappelijk belang voor ogen. Hun doelstellingen zijn gericht op andere resultaten. Dat is geen probleem maar we moeten dat niet vergeten. Er is reden genoeg om vanuit een positie van scepsis te opereren tegenover de markteconomie. Wantrouwen is gerechtvaardigd.

Breukink maakt duidelijk waarom de Raad van Commissarissen een loonsverhoging toezegde aan een directeur die wist dat er van alles fout was gegaan. Dat een RvC dat deed terwijl eerdere loonrondes voor de baasjes problemen opleverden, geeft aan dat ze geen leervermogen hebben.

Ik vond het wel de limit om deze man dit te horen zeggen op de vraag of de ING top wel degene is die moet klagen: „Als niemand anders het doet dan doe ik het wel. Het gaat me ook niet om ING, maar om het toenemende wantrouwen in de samenleving. Daar moeten we wat aan doen.”

Guh, waar zou dat wantrouwen vandaan komen? De democratie ligt onder vuur, politici worden niet vertrouwd, onderneming en banken belazeren de boel en dan klagen over onterecht wantrouwen? Deze man zit op de verkeerde plek. Hij gaat het binnen een paar jaar weer fout doen bij ING.

Hij ‘weet’ dat ‘veel mensen om hem heen’ het met hem eens zijn. Op de golfbaan? Op het hockeyveld? In de bestuurdersbubbel? In het Gooi? Wat een bullshit. Dit is het type dat, vergeef me de dwarsstraat, me de afgelopen jaren vertelden dat er bij hun bedrijf geen sexual harassment plaats vindt, dat corpora gewoon leuke vriendenclubjes zijn. Dat vinden, inderdaad, de meeste mensen om hem heen.