De hoorziting met Amerikaanse hoge militairen die gisteren plaatsvond was fascinerend. De militairen, vooral generaal Milley, het hoofd van de Joined Chiefs of Staff, waren indrukwekkend. Korte, ter zake doende antwoorden, en de bereidheid om, onder ede, uitspraken te doen die voor president Biden weinig flatterend waren (evenmin voor Trump, maar dat deed er in dit geval niet meer toe).

De Republikeinse senatoren, mini-Trump Cotton van Arkansas voorop, waren tamelijk effectief in het belichten van de chaos bij het terugtrekken uit Afghanistan. En nog effectiever in wat de belangrijkste boodschap was van de hoorzitting: Joe Biden creëert zijn eigen werkelijkheid. Niet zo flagrant als Trump, maar toch. Biden meent te weten dat zijn adviseurs hem nooit verteld hebben dat het nodig was om 2500 man in Afghanistan te houden, zijn adviseurs ontkenden dat. Gecombineerd met andere ontwikkelingen de laatste weken laat het Biden zien als de oude man die hij is.

Ik twijfel niet aan zijn beslissingen en zijn intenties. Hij wilde weg uit Afghanistan en snel. Hij wilde niet net als drie van zijn voorgangers door militairen in een positie gedrukt worden waar hij geen andere keuze had dan te blijven. De uitkomst kon alleen maar chaos zijn. Inderdaad, het was knap om toch nog 120.000 mensen uit Kaboel te halen, maar het was ook, zoals Milley vaststelde, een strategisch falen.

Elders las ik ook een interessant verhaal dat betoogde dat onderhandelaar Khalilzad, die van het Doha akkoord met de Taliban, een tijdsschema had gearrangeerd. De Taliban zou aan de poorten staan maar tijd geven om lopende zaken af te werken. Het hele schema viel in het water, zegt Khalilzad, omdat de president van Afghanistan, Ashraf Ghani, de benen nam. Daardoor brak het Afghaanse leger, dat overigens, zo bleek, door Ghani was voorzien van herhaaldelijk wisselend leiderschap en daardoor geen leiderschap. Dit onderwerp kwam natuurlijk niet aan de orde. Daarvoor is de senaat te veel een politiek slagveld geworden.

Afghanistan zal snel vergeten zijn. Het klinkt hard maar zo gaat het. Ik las een mooi artikel over de manier waarop de Taliban in 2001/2002 zo snel had verloren: Afghanen die vochten voor de Taliban zagen de bui hangen en liepen over. In 2021 gebeurde hetzelfde maar in omgekeerde richting: Afghanen die vochten tegen de Taliban zagen de bui hangen en stapten over. Het was altijd een no-win verhaal. Biden zag dat goed en ik denk dat hij er goed aan deed zijn eigen lijn te trekken.

Ondertussen ziet het verhaal er omheen er slecht uit voor Biden. Degenen van ons die meenden dat hij een oude man was, te oud om nog serieus president te kunnen zijn, zien hun indrukken bevestigd. Tegelijkertijd is Biden rigoreus en doortastend. Dat zag je bij Afghanistan maar ook in de deal met Australië en de UK (Aukus) waarbij Frankrijk de pas werd afgesneden.

De schade voor Biden zal beperkt zijn. Als het misgaat in Washington dan is het op binnenlands terrein. Als het misgaat voor Amerika dan is het de verrassend stevige greep die Trump steeds meer lijkt te hebben op de Republikeinse Partij. Maar dat zijn onderwerpen voor andere blogs.