Interessant verhaal in de NYT vandaag over het verschil in reactie op politieke stellingnames van spelers in de NFL (American football) en de NBA (basketbal).
In beide sporten hebben zwarte spelers – werknemers – politieke boodschappen verkondigd. In de NFL door te knielen bij het volkslied, in de NBA in woord en T-shirt door leidende spelers in protest tegen geweld tegen zwarte burgers.
In het geval van de NFL heeft psycho Trump er een nummertje van gemaakt. De eigenaars van de teams zochten dekking, de spelers zijn uitgekafferd en geïsoleerd. Trump gebruikt het om zijn achterban op te juinen.
In het geval van de NBA lukte dat niet. Trump probeerde het wel maar spelers als LeBron James kon hij niet het zwijgen opleggen of onpopulair maken. Evenmin hebben de teams of de eigenaars zich door de bullebak laten afbluffen. Zoals dat gaat met etterbakken die luid blaffen als ze de kans krijgen: toen hij tegendruk voelde, hield Trump ermee op. Je hoort hem alleen over de NFL.
Allerlei mogelijke redenen: NFL heeft vier maal zoveel spelers, er staan er meer op het veld, het is groter. NBA is kleiner, overzichtelijker, de spelers zijn beter georganiseerd.
Ergens ligt hier een les opgesloten in hoe je een bullebak moet aanpakken.