De struisvogel is een mooi beest. In het wild. Om te zien hoe Democraten hun kop in het zand steken en ja, het moet gezegd, alsof ze volgzame en onderdanige Republikeinen zijn, de booschap herhalen dat Joe Biden, echt, heus en vol vertrouwen de Democratische kandidaat moet zijn is struisvogelpolitiek. No offense to the bird.
Het is pijnlijk, deprimerend, beangstigend, tot woede stemmend.
Hebben we een partij die aanloopt achter een leugenaar, putschpleger, een autoritair aangelegde narcist, bejaarde opgewonden standje. Zien we Republikeinen die zonder moeite opzij schuiven wat ze weten dat de werkelijkheid is, wat ze met eigen ogen gezien hebben, om achter Trump aan te lopen. De GOP is een sekte geworden, een verzameling gevaarlijke zelfbegoochelaars. Je kunt zeggen dat de Republikeinen tenminste nog een reden hebben om Trump te omarmen, zijn voeten te kussen, zijn hielen te likken: de kiezers laten weten dat ze hem een toffe gozer vinden, never mind zijn idioterie. Republikeinen zijn dol op macht. Zo krijgen ze die.
Helaas kunnen we bijna dezelfde termen gaan gebruiken voor de Democratische Partij. De leiders, de politiek verantwoordelijken, de assistenten verklaren zonder reserves dat Joe Biden prima in staat is nog eens vier jaar president te zijn. Ze steunen zijn weigering om in te zien dat het over is, dat het voorbij is, dat zijn familie (god forbid, zijn adviseur is Hunter Biden!) onvoorwaardelijk achter hem staat. Ik had altijd al een hekel aan Nancy Reagan, nu weten we dat Jill Biden geen haar beter is dan de dame achter de schermen van de Reagan-film.
Het is intens triest stemmend dat ook Democraten die beter weten ontkennen wat iedereen donderdag zag: deze oude man is niet meer geschikt om nog eens vier jaar president te zijn. En net als de gewetenloze Republikeinen ontkennen ze wat overduidelijk was. Het grote verschil met de Republikeinen is dat de Democratische kiezers niet gek zijn. Ze weten wat ze hebben gezien. Ze weten dat Biden een oude man is die om redenen van ijdelheid en ouderdom niet inziet dat hij zijn historische prestaties als president naar de filistijnen jaagt. Ze weten dat de verkiezingen voor hem verloren zijn.
Ja, ik begrijp dat vertoon van loyaliteit. Tot op zekere hoogte. Niemand wil de eerste zijn om zijn of haar politieke carriere in de waagschaal te stellen door luid en duidelijk te verklaren dat de keizer geen kleren heeft – dat Joe Biden weg moet. Maar hoe lang kun je dat volhouden zonder even erg te zijn als die Republikeinen?
Joe Biden gaat de verkiezingen verliezen. Amerika wordt in de waagschaal gesteld.
Stel u voor hoe de conventie vanaf 19 augustus eruit gaat zien. Geen enthousiasme, sprekers die enkel beleid maar niet de persoon kunnen verdedigen. Kamala Harris die weet dat haar nominatie en haar speech die van een presidentskandidaat zijn, niet die van een vice-president kandidaat. En dan, als apotheose, zal op de laatste dag de oude man het podium opschuifelen. Hij zal een toespraak voorlezen. Dat kan hij wel. Zo lang er een teleprompter staat, oogt het nog wel (overigens is ook Trump zonder teleprompter een loose cannon zoals we bij het debat zagen). De conventie kiest Biden en gaat naar huis, wetend dat het verloren is.
En stel u nu voor hoe het ook kan gaan. De conventie schaart zich achter een eenheidskandidaat die niet Joe Biden heet. Iemand die enthousiasme losmaakt. Sprekers kunnen Biden prijzen zowel voor zijn verantwoordelijkheidsgevoel als voor zijn successen. Op dag twee schuifelt hij het podium op om te vertellen hoe goed die erfenis is in handen van Gavin Newsom/Gretchen Whitmer/Kamala Harris, of wie ook maar de eenheidskandidaat zal zijn. Ballonnen, gejuich, enthousiasme. De campagne gaat met energie van start en twee maanden later zullen Trump en zijn bende in het stof bijten.
Ik blijf ervan dromen. En vergis u niet, Trump en zijn acolieten liggen er wakker van.
Vandaag meldt Steve Bannon zich bij de gevangenis. Laat ik schadenfreude opzij zetten en zeggen dat ik niet dol ben op dit soort veroordelingen voor weigering om voor het Congres te getuigen. Het heeft een doos van Pandorra geopend. Maar Bannon is een sluwe vos en ik hoorde hem luid en duidelijk: de Trump-campagne ziet Joe Biden als de zwakste mogelijke tegenstander.
Hij heeft gelijk. De eerste Democraat die openlijk durft te zeggen dat hij of zij zich kandidaat stelt omdat Biden ongeschikt is, mag van mij de nominatie krijgen. Is het een gambit dat iemand aan zal durven? Ik betwijfel het.
Op 7 augustus 1974 kwam een delegatie van het Congres naar het Witte Huis, geleid door Barry Goldwater. Ze vertelden Nixon dat het voorbij was.
We kunnen alleen maar hopen dat Charles Schumer en Nancy Pelosi een zware delegatie zullen leiden die Biden hetzelfde komt vertellen. Barack Obama heeft geen officiële functie meer, maar hij moet zijn oud vice-president de avond tevoren bellen dat het gaat gebeuren. Geef Joe de kans zelf te vertrekken voordat hij wordt weggejaagd.