In een hoofdartikel op 27 juni looft de NRC, een krant met een mening, de hoorzittingen in het Amerikaanse Congres over de bestorming van het Capitool. Een dienst aan de democratie, noemt de krant het. Dat die hoorzittingen er zijn, en dat er twee moedige Republikeinen aan deelnemen, is inderdaad een zaak van democratische zelfreiniging. Maar het hoofdartikel is halfslachtig. Het neemt alleen Donald Trump de maat.

Dat is onterecht. De Republikeinse Partij, de leiding ervan en het overgrote deel van de vertegenwoordigers in het Congres, zijn de werkelijke schuldigen voor de ondermijning van de Amerikaanse democratie. De NRC bewijst haar lezers geen dienst door na te laten de ware schuldigen van de crisis in de Amerikaanse democratie te benoemen.

‘Nooit heeft Trump verantwoording hoeven afleggen’ stelt het artikel. Dat is natuurlijk niet zo. Er was een impeachmentproces direct na de aanval op het Capitool. Dat gaf alle gelegenheid om de staatsgreeppleger ter verantwoording te roepen en door veroordeling te verwijderen uit het politieke leven. Hij zou immers nooit meer kandidaat mogen zijn. De Republikeinen weigerden dienst en lieten na zich van Trump te ontdoen.

Politici als Senaatsleider Mitch McConnell en de leider van van Republikeinen in het Huis, Kevin McCarthy, spraken zich de dag na de aanval scherp uit en hielden Trump verantwoordelijk. Ongeveer een week duurde dat. Toen het erop aankwam trokken ze zich schielijk terug. Vooral McCarthy, die na de verkiezingen in november graag Speaker van het Huis wil worden, toonde zich onthutsend onprincipieel. Nog voor de maand voorbij was, kwam hij naar Florida om Trumps voeten te kussen.

Nog voordat er een woord over verantwoording was gesproken, nog op de avond van 6 januari, weigerden 147 Republikeinen in het Congres, acht in de Senaat, 139 in het Huis, de resultaten van de presidentsverkiezingen te certificeren. Ze zeiden, met andere woorden, dat Joe Biden niet de legitieme president van de Verenigde Staten is. Als Trumps Big Lie, dat hem de verkiezingen zijn ontstolen, enige tractie kreeg, dan is te wijten aan deze politici die zijn staatsgreep de facto legitimeerden.

Dankzij deze politici gelooft nu een aanzienlijk deel van de Amerikanen dat de verkiezingen inderdaad zijn gestolen en dat inderdaad Biden niet legitiem president is. Het had in de kiem gesmoord moeten worden. Niets ondermijnt de Amerikaanse democratie meer dan burgers die het vertrouwen in verkiezingen verliezen.

De hoorzittingen lieten zien dat er geen sprankje bewijs is voor Trumps leugens. Meelopers als minister Barr van Justitie en Trumps dochter Ivanka wisten wel beter. Tot aan deze hoorzittingen hadden we echter weinig of niets van hen gehoord. Ze stonden niet op om de leugens als leugens te bestempelen. Ze slopen weg, als dieven in de nacht, het toneel gevend aan pathetische types als Rudolf Giuliani.

Niet alleen heeft Trump de Amerikaanse democratie in woord en daad ondermijnd, hij is er ook in geslaagd om individuele politici te corrumperen. Legio Republikeinen hadden in 2016 harde woorden over voor de onroerendgoedboer. Ze slikten alles in en sommige van de meest uitgesproken senatoren, zoals Ted Cruz en Lyndsey Graham, betoonden zich in no time trouwe slippendragers. Menig Republikein diende in de regering-Trump, sommigen omdat hun ambitie sterker was dan hun principes, anderen om ‘de schade te beperken’. Vrijwel niemand nam ontslag om wat ze tijdens Trumps bewind ervoeren.

Dat vicepresident Mike Pence die in vier jaar zich moeiteloos plooide naar zijn baas, vorige week kortstondig een heldenrol kreeg, vertekent het beeld van deze man. Ja, hij weigerde mee te gaan in de poging tot staatsgreep die de Trump bende bekokstoofde door de certificering door te laten gaan en, belangrijker, door zich niet uit het Capitool te laten verwijderen door de veiligheidsdienst. Maar dat was geen heldendaad. Het was zijn grondwettelijke plicht. Lof voor iemand die de wet niet overtrad is een wel hele lage drempel voor heldenstatus.

Het is geweldig dat principiële lieden die de tellingen in de staten organiseerden en controleerden weigerden zich door Trump en zijn bende te laten sturen. De verantwoordelijk man in Georgia kreeg van de president opdracht om ‘11.780 stemmen te vinden’ en weigerde zich te laten intimideren. Deze betrouwbare mensen worden in vrijwel alle staten uitgedaagd en mogelijk vervangen door mensen die niet alleen de leugens maar ook de wildste samenzweringsverhalen geloven. De integriteit van het verkiezingssysteem, de ruggegraat van de democratie, wordt dagelijks ondermijnd.

Het hoofdartikel wijst op de dubbelhartigheid van de Republikeinse Partij, maar doet dat enkel in de context van mensen die in het totaal gepolariseerde klimaat nog eens op Trump zouden stemmen als die in 2024 opnieuw kandidaat zou zijn. Het is niet dubbelhartig. Het betekent dat Republikeinen, zelfs die moedige stemmentellers en organisatoren op staatsniveau, de bedreiging van de democratie niet onderkennen. Amerika is aan een ramp ontsnapt toen Trump in november 2020 de kans werd ontnomen, via democratische middelen, om in een tweede termijn de aangerichte schade te verdubbelen en het systeem zo te ondermijnen dat het niet meer te repareren zou zijn.

De hoorzittingen zijn een voorbeeld van hoe democratie behoort te werken, zichzelf controlerend en niet terugschrikkend voor harde oordelen. Zoals Liz Cheney, de Republikeinse Afgevaardigde in de commissie, het verwoordde: deze man mag zelfs niet in de buurt van het Witte Huis komen. Het is alleszeggend dat de moedige en principiële Cheney door haar eigen partij is uitgekotst – er is geen ander woord voor. Haar eigen partij, geleid door Trump, probeert haar in Wyoming voorgoed kalt te stellen.

Het is geen raadsel waarom de Republikeinen geen commentaar hebben op wat de afgelopen weken op tafel kwam. Trump en bij extensie de nu door hem beheerste Republikeinse Partij zijn vijanden van de democratie. Daarom miste het hoofdartikel de belangrijkste conclusie van deze hoorzittingen en van alle ontwikkelingen sinds 6 januari: het is duidelijk dat een van de twee partijen in Amerika, de Republikeinse Partij, niet meer gelooft in het democratisch proces. Een van de twee partijen is bereid om alle middelen aan te grijpen om zijn minderheidspositie om te zetten in rauwe macht. Dat is de echte bedreiging van de Amerikaanse democratie.