Een van de manieren om verkiezingen te gerrymanderen, dwz. kiesdistricten zo in te delen dat bepaalde politieke voordelen worden bereikt, in de praktijk meestal in Republikeinse staten ten bate van meer Republikeinse zetels, is alle kiezers van een bepaalde groep in één district te stoppen. De rest van de kiezers van die groep is dan zo verdund dat stemmen op basis of geïnspireerd door die groep niets op kan leveren. 

Neem Mississippi, een voorbeeld van achterlijkheid in vele opzichten. Van de bewoners is 29 procent zwart en toch is er maar 1 kiesdistrict met een zwarte afgevaardigde, oftewel, in de vertegenwoordiging in het Huis in Washington is maar 14 procent zwart. Dat is geen zaak van ‘kan gebeuren’ en laat de kiezers beslissen. Nee, dat is omdat de wetgever van Mississippi de districten zo heeft ingedeeld dat dat ene district met een zwarte afgevaardigde alleen maar zwarte kiezers bevat. De rest is verdeeld en verdund over kiesdistricten waar de combinatie van kiezers Republikeinse afgevaardigden oplevert.

In een verrassende uitspraak – een nieuwsmedium had de kop ‘Supreme Court schokt de natie door het juiste te doen’, een kop die in de satirische krant The Onion had gepast – heeft een meederheid van het Supreme Court de districten indeling van Mississippi naar de prullenmand verwezen. Het was een uitspraak die past in de Civil Rights kiesrechtenwet van 1965 maar omdat die in 2013 en later al is uitgekleed, kwam de vaststelling dat er geen sprake was van rassenneutraliteit. De oorspronkelijke regeling, dat staten met een voorgeschiedenis van dit soort praktijken, hun nieuwe indelingen moesten laten toetsen in Washington, werd in 2013 onderuit gehaald, met het argument dat ‘dit niet meer nodig’ was.

Niemand was verrast dat dezelfde staten met die voorgeschiedenis rap aan het herindelen sloegen. Volgens de analyses zou dit ook invloed hebben op staten als Louisiana, Georgia en Texas, en zou het zomaar vijf Democratische zetels kunnen opleveren. De situatie is nu zo dat ruwweg 52 procent van stemmen de Democraten maar 48 procent van de zetels oplevert in het Huis. 

Niet iedereen vond de uitspraak verrassend, maar toch, dat Opperrechter Roberts en rechter Kavenaugh met de drie progressieven mee stemde. Roberts maakt zich serieuze zorgen over de reputatie van het naar hem genoemde Hof en de andere rechters, afgezien van Alito en Thomas, zijn ook bezorgd over de kloof tussen samenleving en Hof. Het is materiaal voor een groter verhaal, dat houdt u tegoed. Voorlopig is het een goed bericht in een maalstroom van problemen met de Amerikaanse democratie.