Nicholas Kristof vraagt zich in de NYT af waarom Democraten niet bereid zijn om te overwegen dat Trump een succes zou kunnen boeken in Noord-Korea. Ze staan niet eens open voor die mogelijkheid, klaagt hij.

De vraag is fair enough, het antwoord moet ook niet zijn dat we hopen dat Trump mislukt maar dat we er weinig vertrouwen in hebben dat hij iets tot stand brengt. Mijn eigen verwachting was dat de top zou worden uitgesteld of afgesteld omdat de diplomatieke voorbereiding zoveel tijd zou vergen dat juni onhaalbaar zou zijn.

Ik vermoed dat die voorbereiding nog steeds een rommeltje is en dat het resultaat van de top enkel kan zijn dat er doorgepraat wordt. Dat kan ook haast niet anders want Trump weet niet waar hij het over heeft, wat hij wil en hoe dat technisch kan worden uitgevoerd. Zeker, hij heeft Pompeo bij zich die als ex CIA directeur daar meer vanaf weet, maar dat is niet voldoende. Bolton zal weinig hulp bieden.

Trump is een pr mannetje. Hij wil een succes waar hij over kan blaten. Reken er dus op dat ook als er niets uitkomt dit als een geweldig show verkocht gaat worden (en als de top mislukt dat ook een enorme, geweldige, historische etc. mislukking zal zijn).

Ik heb me voorbereid op een uitkomst die er zo uitziet: Kim en Trump schieten veel plaatjes, beloven elkaar vertrouwen en spreken af dat er doorgepraat wordt.Misschien belooft Kim niet te werken aan lange afstandsraketten. Dat zou Japan en Zuid-Korea vol in de wind zetten voor Kims afschrikkingspolitiek maar Trump zou kunnen zeggen dat Amerika niet bedreigd wordt. Magertjes, misschien dat ze zelfs dat niet willen of kunnen bereiken.

Resultaat: Trump heeft Kim een platform gegeven (ook in de NYT en elders artikelen over de metamorfose die Kim heeft ondergaan, van idioot naar sluwe manipuleerder van de psycho narcist), Trump heeft er niets voor teruggekregen. Het succes voor Kim is dat hij Trump zo kan afpoeieren, zijn relatie met China versterkt heeft en Zuid-Korea kan blijven gebruiken om echt wat te bereiken.

Hoe een deal(tje) met een kernmacht als Noord-Korea mogelijk is terwijl een deal met een niet nucleair Iran niet kan, blijft onduidelijk.

Ondertussen is Trump niet in staat om over iets anders te denken en dus wordt de G-7 top in Quebec een ramp. Nog los van Trumps stupiditeit (de oorlog van 1812 en het platbranden van het Witte Huis, toen nog de executive mansion geheten, aan de Canadezen te wijten om te laten zien dat ze best een bedreiging voor de nationale veiligheid kunnen zijn) heeft hij Europa alleen maar confrontatie te bieden maar vooral wil hij zo snel mogelijk weer vertrekken.

Trudeau en Macron dachten een soort van relatie met de psycho te kunnen opbouwen. Ze staan in hun hemd. May ging al eerder onderuit. Merkel zag het vanaf het begin af aan goed.