Ik haal niet graag mijn gelijk – nou ja, dat moet je altijd even zeggen voordat je je gelijk haalt.

Toen drie weken geleden de samenvatting van het Mueller rapport verscheen, irriteerde mij de berichtgeving, ook in de NRC. Barr’s conclusies werden overgenomen, de kranten gingen mee met Trump dat er niets aan de hand was geweest en, mijn grootste ergernis, journalisten begonnen zichzelf as over het hoofd te strooien, zich te verontschuldigen voor hun ‘obsessie’ met Mueller.

Nu was het natuurlijk Trump zelf die geobsedeerd was, en, zoals we nu weten, om goede redenen. Voor de media was er helemaal geen reden om aan ‘zelfonderzoek’ te doen. Niet de media maar een aantal politici hadden al bij voorbaat aangenomen dat er inderdaad samenwerking met de Russen was (althans op een dieper niveau dat Mueller heeft kunnen aantonen, maar dat is al erg genoeg. Het waren politici en kortzichtige critici van Trump die hoopten de man via Mueller te kunnen kwijtraken.

Dat was altijd kortzichtig en onverstandig, zoals ik herhaaldelijk heb geschreven. Ik vond dat Speaker Pelosi heel verstandig was in het weglopen van impeachment avonturen. Ik pleitte voor geduld. Er zat nog meer in de pijplijn, we hadden enkel een samenvatting gezien.

Het is wel een interessant fenomeen dat zich voordeed, de ombudsman van de NRC schrijft er vandaag ook over. Te weinig slagen om de arm, concludeert hij.

Het fenomeen is verontrustend. Zowel de overdreven verwachtingen van het Mueller rapport als de eerste reacties op de voorspelbaar partijdige samenvatting waren nogal misplaatst. Als jongetjes van E5 speelde iedereen kluitjesvoetbal. Ineens lag de bal bij de Democraten, was Trump gered, bla bla.

Nu zwabbert het hele veld de andere kant op. Het zou een goede les moeten zijn over al te snel conclusies trekken, zowel ten negatieve als ten positieve. Het stukje dat ik toen schreef werd door de NRC niet geplaatst, sterker, ik kreeg een boutade over de toon van laatste waarschuwing. Volgens mij onterecht.

Jammer toch, de ombudsman had  zo’n opiniestuk mooi kunnen aanvoeren als het bewijs van de gebalanceerde berichtgeving over Trump en Mueller.