Om te beginnen: het coronavirus heeft het effect van een grote oorlog. Ik had het al bedacht voordat Sanders het zo zei en het is geen uniek inzicht. Oorlogen hebben een nivellerend effect. Ze treffen iedereen, voor langere tijd en zetten mensen aan het denken over wat ze verwachten van hun samenleving.

Na WW II kregen we de verzorgingsstaat (Nederland liep natuurlijk achter maar de Engelsen zetten de toon,  al gingen ze niet ver genoeg). Zoals Piketty heeft laten zien was de periode tot aan 1980 er een van minder ongelijkheid dan ooit en zoals hij in zijn nieuwe boek (besteld maar nog niet gelezen) stelt, het was een politieke, ideologische beslissing om aan die ongelijkheid een einde te maken – het was geen natuurlijk of marktproces.

Terug naar corona. De VS was al voor Trump een samenleving die op uiteenvallen stond, sterker Trump was een product van die ontwikkeling die Obama en de Democraten niet konden stoppen. Het oorlogseffect van corona is dat de incompetentie en schier ongelooflijke hielenlikkerij van de psycho laat zien (zie mijn volgende post) hoe slecht die samenleving in elkaar zit. Sanders’ revolutie kon wel eens plaatsvinden, niet dankzij Sanders maar dankzij corona.

Op het moment dat ik dit schrijf (in Perth, Australie, hopend dat we donderdag onze directe vlucht naar Londen nog kunnen gebruiken) debatteren Sanders en Biden. Het zou me verrassen als Sanders niet een welsprekend betoog hield om zijn gelijk te halen. En ik mag hopen dat Biden door zijn rollatorondersteuners voldoende getraind is om minstens een deel van de revolutie over te nemen. Dit is een unieke gelegenheid.