Er staat geen maat op de psycho. Zo wijs zijn we inmiddels wel geworden. Niemand die nog denkt: ‘Nu is hij toch werkelijk te ver gegaan’. We zijn te vaak teleurgesteld door de mate waarin zijn partij en zijn achterban Trumps excessen tolereert en zelfs celebreert.

Toch is de tweetstorm waarmee hij zich gisteren weer onderscheidde opmerkelijk. Niet in zijn inhoud. De president toonde zich de ongedisciplineerde, vrije pers hatende, mysogene eikel die hij altijd is. 

Het verschil is toch dat hij president is. Zelfs zijn trouwste aanhangers denken dat die tweets niet erg nuttig zijn. Vrijwel iedereen vraagt zich af of deze mafketel, deze Mad King Donald, niets beter te doen heeft dan zich opwinden over onvriendelijke televisieprogramma’s.

Nou ja, bijna iedereen. De niet psycho maar evil afdeling van de Republikeinen, dat wil zeggen Mitch McConnell en zijn zielige maatje Paul Ryan, zijn allang blij dat de aandacht even is afgeleid van hun Trumpcare rampentrein.

Nog even en Amerika zit in de oorlog in Syrië, iets wat Obama vijf jaar wist te voorkomen. Nog even en er barst iets los met Noord Korea. En wat doet de psycho als hij zijn slapeloze nacht niet meer kan uitstaan? Tweeten over een vrouw en terugvallen op de pussy fase in zijn arrested development.