Het is wat vreemd om nu in alle media het levensverhaal van Biden te lezen. Overal zijn de grafschriften, de orbituaries, uit de kast gerukt om zijn terugtreden te begeleiden. Hij is een van de meest succesvolle presidenten van de afgelopen vijftig jaar. Breder succesvol dan Barack Obama, hoewel diens Obamacare langer en dieper invloed heeft dan wat Biden tot stand heeft gebracht.
Dat kan immers allemaal weer worden teruggedraaid, behalve de infrastructuurwet die broodnodig was en die de chaotische Trump nooit zelfs maar op tafel kon krijgen.
Als het geen grafschiften zijn voor Biden dan zijn de opiniestukken verhalen van respect voor zijn beslissing, bla bla bla. Ondanks zijn weigering te vertrekken, tot gisteren, lijkt de man over een reservoir aan goodwill te beschikken. Of zou het allemaal wegpraten zijn door deze zelfde opinieschrijvers die te lang bleven volhouden dat de Democraten het met Biden zouden moeten doen?
Ik heb goede hoop dat de Democraten nu eindelijk een programma voor de toekomst gaan ontwikkelen en duidelijk maken waarom iedereen met lage en lage middeninkomens beter af is met de Democraten. Dat betekent dat de belastingverlagingen van Trump, waarvan de inkomstenbelastingverlagingen in 2025 aflopen, gewoon teruggedraaid moeten worden. De vennootschapsbelasting, die niet afloopt maar ook werd verlaagd en die Trump nog verder wel verlagen (naar 20 procent, van 21, omdat hij houdt van ‘ronde getallen’), gewoon weer omhoog moet.
De importheffingen moeten beperkt worden, al was het maar omdat ze voor iedereen tot hogere prijzen leiden. De Republikeinen hopen begrotingstekorten te kunnen opvangen met deze heffingen wat een reactionaire draai terug betekent naar de negentiende eeuw toen de inkomstenbelasting nog niet bestond (het Supreme Court achtte die toen ongrondwettelijk, er moest een amendement aan te pas komen om dat te verhelpen) en importheffingen de bron van inkomsten waren van de VS.
Vorige week nog publiceerde het IMF een rapport over de begrotingstekorten van de VS en de tot 100 % van het BNP opgelopen schuldenlast (hoger dan Frankrijk en Italië) met een traject naar een onhoudbare 130 %. Er moet simpelweg wat gebeuren aan de inkomstenkant. De Republikeinen negeren het probleem en komen weer met lagere belastingen. Begrotingstekorten waren onder Trump toch al secundair geworden (eigenlijk altijd als Republikeinen regeren) en spelen nu geen rol. De populistische economie die Vance voorstaat past totaal niet bij de klassieke Republikeinen.
Ik begon met de grafschiften voor Biden. Het kan zomaar gebeuren dat Harris nog president wordt voordat er gekozen wordt. De oude man is fragiel.
Her en der wordt gezegd dat een vicepresident zelden erin slaagt om zijn/haar baas op te volgen. Maar zo vaak is het ook niet aan de orde. In 1960 kon Nixon net niet winnen als vicepresident. Maar in 1988 won oude Bush gewoon als vicepresident van Reagan, ondanks zijn betrokkenheid bij het Iran-Contra schandaal. En Gore verloor in 2000 niet als vicepresident van Clinton maar vooral omdat hij dom campagne voerde (overigens een Democratische specialiteit).