Elizabeth Warren is een goede senator. Lekker links, goede programma’s voorstellend.

In 2016 had ze een aardige uitdager kunnen zijn voor Hillary Clinton als die niet alle zuurstof voor uitdagers had weggezogen.

In 2019 zullen we ontrafeling zien, helaas, van Elizabeth Warren, de presidentskandidaat.

Er zijn een flink aantal redenen waarom ze, denk ik, geen goede kandidaat is. Daaronder: leeftijd, ervaring, uitstraling, toespraken. Maar wat haar eindeloos zal blijven dwarszitten is dat ze twintig, dertig jaar geleden zichzelf identificeerde als American Indian.

Daarvoor heeft ze nu haar excuses aangeboden. Prima, maar daarmee is de kous niet af. Het zal haar blijven achtervolgen. 

Ongelukkig en tot op zekere hoogte unfair, maar ik denk dat Warren dead meat is.

In 1988 moest Joe Biden zich terugtrekken uit de race omdat hij een verhaal verzonnen had – letterlijk gejat van de Britse Labour leider Neil Kinnock – over zijn familie.  Hij trok zich terug in september 1987, in februari en nog eens in mei  werd hij geopereerd aan twee geklapte aders in zijn nek. Het had goed gekund dat Biden, als hij doorgegaan was met campagnevoeren, hij dat  niet had overleefd. Soms is het goed als je gedwongen wordt je terug te trekken. 

Ik denk dat dat ook geldt voor Elizabeth Warren. Op tijd weg, gewoon weer een goede senator zijn. Biden deed dat ook nog lange tijd.

Warren moet nog maar eens goed kijken hoe dat werkte bij Biden. Ik geef haar graag het citaat mee dat Biden gebruikte toen hij zich terugtrok:  hij zei dat zijn kandidatuur ‘had been overrun by “the exaggerated shadow” of his past mistakes‘.