Misschien vindt u het niet nodig dat ik mezelf herhaal over de Kennedy-serie waarvan gisteren de laatste aflevering werd uitgezonden, maar ik kan niet nalaten vast te stellen dat het een belabberd brobbelwerkje was. Geen analyse, geen reflectie, enkel verheerlijking van de Kennedy’s.

Wie deze laatste aflevering zag, had geen idee (of misschien kwam zelfs de vraag niet op) dat deze Kennedy op jacht naar het presidentschap ethisch zo gehandicapt was geraakt door zijn wangedrag bij Chappaquidick dat enkel het idee dat hij een rol als president kon spelen hem er ongeschikt voor maakte. Korter: Ted Kennedy had geen moreel besef – in elk geval niet over het presidentschap. Je zou denken, je zou hopen, dat zo iemand zich gedeisd zou houden in de race naar het Witte Huis. In plaats daarvan bleef hij maar rondhangen en andere, betere en meer ethische politici voor de voeten lopen.

Wie deze aflevering zag, hoorde niet dat Kennedy’s boven de markt hangen in 1975 de kans gaf aan Jimmy Carter – zoals Hillary Clinton in 2016 Bernie Sanders mogelijk maakte en mede daardoor Trump. Je hoorde de naam Reagan niet eens noemen, maar het was de ondermijning van Carter door Kennedy die Reagans verkiezing in 1980 mogelijk maakte. De vergelijking tussen Robert die Johnson uitdaagde, zijn eigen president, en Ted, die Carter uitdaagde, werd niet gemaakt.

Het schandaal met Willy Kennedy Smith, een neefje in de vrouwen mishandelende Kennedy traditie, die in 1991 werd aangeklaagd voor verkrachting, na een nachtje stappen met oom Ted als opzichter, kwam niet aan de orde. Laat staan dat de naweeën daarvan Kennedy verhinderden om in de Anita Hill-hearings van zich te laten horen. Een ethisch gehandicapte als Kennedy kon immers Clarence Thomas niet aanvallen op vrouwonvriendelijk gedrag.

Kennedy’s redding was zijn tweede vrouw, Victoria Reggie, die alleen bij de begrafenis werd genoemd. Zijn eerste vrouw Joan en haar teloorgang in alcoholisme kwam niet aan de orde.

De belangrijke rol van Kennedy door Obama te kiezen in plaats van Clinton in januari 2008 werd niet als zodanig genoemd, wel beelden maar die hadden geen context.

In plaats daarvan ging het verhaal in de typische dynastie traditie over John jr. die zijn vrouw en schoonzus mede de dood injoeg door onverantwoord te gaan vliegen. John kreeg meer aandacht dan Ted, zou je haast zeggen. Maar dat paste in het dynastie verhaal.

Enfin, genoeg erover. Ik heb geen enorme hekel aan de Kennedy’s als dat misschien de indruk zou zijn – niet meer dan aan de Clintons – maar wel aan de hagiografische beschrijvingen van de bijna koninklijke familie van Amerika. Deze serie was beschamend slecht.