Ik wantrouw mezelf altijd als ik vaststel dat ik een hekel heb aan Chris Froome. Niet aan de persoon, maar aan de man die met een ijzersterke ploeg een spannende ronde weet dood te maken. Misschien is het een vaag gevoel dat winnaars niet te veel moeten winnen (Amstrong tartte de duivel door meer dan vijf keer te winnen).

Misschien was het de wij-doen-geen-doping houding van deze heilige boontjes. Nu je achteraf hoort dat Froome toen hij op instorten stond in de Ronde van Spanje de ademhaling wat opvoerde. En Contador maar ploeteren.

Wielrennen blijft problematisch. Als de sport al niet wordt doodgemaakt door teveel media aandacht (hele etappes uitzenden is waanzin) of door een Ronde van Italië in Israël te laten beginnen, dan is het door het onontkoombare geurtje van misbruik. Na Contadors biefstuk avonturen kan het resultaat van Froome’s overtredingen – bewust – niet anders zijn dan een schorsing en het wegnemen van zijn einduitslag.