Alle gedoe over afgevaardigde Omar en haar opinie over Israël in de Amerikaanse buitenlandse politiek leiden af van een onderwerp dat wel degelijk bediscussieerd moet worden: de invloed van Israël op de Amerikaanse buitenlandse politiek.

Toen John Mearsheimer en Stephen Walt zo’n tien jaar geleden een boek publiceerden over de Israël lobby liep dat ook al uit op een loopgravenoorlog over wat je precies wel en wat je precies niet mag zeggen over AIPAC, de Israël lobby (dat mag je niet zeggen dus) en de manier waarop iemand als Nethanyahu zich wurmt in Amerikaanse beleid. Dat Kevin McCarthy, een Republikein die zelf is aangevallen op formuleringen die volgens de critici niet mogen, de leider is in de aanval op Omar is des te treuriger.

Donald Trump verplaatste de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jerusalem, een lang gekoesterde wens van Israël en veel Amerikaanse politici. Maar de doorslag gaf de eis van Sheldon Adelson, een Las Vegas miljardair die dit van Trump had geeist in ruil voor steun. Laten we er niet moeilijk over doen: het was geen buitenlandse politiek besluit dat keek waar de Amerikaanse belangen in de regio lagen, het was gewoon het nakomen van een campagne belofte.

Trump zegde het nucleaire verdrag met Iran op, ook al hield het land zich aan de afspraken. Hij en zijn onderknuppels, Bolton en kwezel Pence, zijn zelfs bereid om de Atlantische alliantie op te blazen om Iran dwars te zitten. Is dat in het Amerikaanse belang? Misschien, maar vooral is het wat Nethanyahu wil.

Het was een Republikeins Huis dat Nethanyahu uitnodigde om voor het congres zijn anti-Obama retoriek te verkondigen. Het was Nethanyahu die in de verkiezingsstrijd van 2012 probeerde Romney gekozen te krijgen.

Het midden oosten beleid van de VS is een puinhoop. Het pretendeert dat Iran geen rol kan of mag spelen in het Midden Oosten, een ontkenning van de feitelijke stand van zaken. Het steunt de moordenaars in Saoedi Arabië en de dictator voor het leven in Egypte, generaal Sissi. De Saoedi’s zijn inmiddels bondgenoot van Israël, alles met het doel Iran te ondermijnen. Mag, natuurlijk, maar is dat in het Amerikaanse belang. Zou een interessante discussie kunnen zijn.

Jared Kushner, de schoonzoon, doet zaken met Saoedi’s (zijn slechte investering in New York werd gered door Saoedi’s) en zou een vredesplan op tafel leggen – een plan dat als het al ooit realistisch was, dat nu niet meer is, de tweestaten optie is de facto onmogelijk gemaakt. Zoals de verdedigers van het Israelische beleid in de NRC schreven: er zijn nu 600.000 Israëli’s in de bezette gebieden geboren, die kun je niet zomaar wegsturen!

Terug naar Omar. Het is een sideshow maar een schadelijke.  Het dwingt te veel politici tot onaangename pirouettes om niet de verdenking op te doen dat ze op een bepaald moment een verkeerd woord zeggen. Het zorgt ervoor dat die hot patato, de mate waarin Amerikaanse belangen de doorslag geven in Midden Oosten beleid.