Je moet het Israël nageven (en daarmee impliciet Nethanyahu gelijk geven, althans vanuit zijn perspectief): het verlammen van Hizbollah is een coup. De Financial Times had een mooi artikel over de manier waarop na 2006 (toen eerdere aanslagen mislukten) de inlichtingendienst in Israël het over een andere boeg gooide. https://www-ft-com.ezphost.dur.ac.uk/content/6638813e-e246-4409-9a38-95bf60a220a8
Interessant ook hoe de oorlog in Syrië en de participatie erin door Hezbollah de organisatie deed uitdijen en via corrupte Russen, Syriërs en Iraniërs meer mogelijkheden opende om van binnenuit informatie te verkrijgen. De maffia wist het al: zodra je mensen van buiten recruteert open je jezelf voor penetratie. Hoe meer mensen je nodig hebt, hoe meer mogelijkheden voor verraad. Zo heeft die genocide die Assad in zijn eigen land organiseerde nog een mooi bijeffect gehad.
Ook elders in de krant, en ook in de New York Times (Thomas Friedman) mooie analyses. President Biden staat in zijn hemd, Amerika speelt nauwelijks een rol in het Midden Oosten. Dat leidt tot nieuwe verhoudingen, hoe precies dat zal voorlopig een raadsel blijven. Barack obama had zich ten doel gesteld Amerika los te maken van het drijfzand van deze hopeloze regio. Niet gelukt. Maar misschien heeft Nethanyahu wel de omstandigheden gecreeërd waarin Amerika min of meer gedwongen een bijrol gaat spelen. Laat ze het zelf maar uitzoeken is de houding van de meeste Amerikanen.
Ik ben geen specialist (en u ook niet) dus ik probeer vanuit die analyses uit te puzzelen wat ik ervan moet denken. Nethanyahu is een boef en heeft zijn plicht verzaakt op 7 oktober. Hij heeft een tweestatenoplossing onmogelijk gemaakt, terroristeert de westbank en heeft geloofsidioten (ironisch genoeg van hetzelfde soort dat elders in het Midden Oosten en zeker in Iran de scepter zwaaien) de macht gegeven om Israël naar hun zin te hervormen. Maar zijn hoog spel betaalt zichzelf af. Hij zit er nog steeds en is zelfs weer populariteit aan het winnen.
Kan Israël als democratie en beschaafd land overleven met die geloofsidioten die niet door een deur kunnen met seculiere joden? Kan Israël een niet-apartheid staat zijn met een paar miljoen Palestijnen binnen haar grenzen die geen burgerrechten hebben? Ik heb er mijn twijfels over.
Een andere vraag is hoe de positie van Israël wordt als staat waarvan men bijna vanzelfsprekend sympathie had. Daarvan is veel verspeeld en dat valt niet snel terug te winnen. Het lot van de palestijnen, door zowat iedereen, inclusief mensenrechtenvoorvechters en andere progressieven, staat nu op de agenda en gaat niet meer weg. Kan Nethanyahu zijn liefde voor Trump omzetten in een werkbare relatie met Amerika als Harris wint? Als ze het zelf moeten uitzoeken (met wapens van Amerika) hoe gaat er dat dan uitzien?